کتاب پایان درمان نگهدارنده با متادون در وابستگان به مواد مخدر نوشته دکتر علی فرهودیان, دکتر آذرخش مکری, دکتر حامد اختیاری, دکتر سعید صفاتیان, دکتر ماندانا صادقی, دکتر بهروز دولتشاهی, توسط انتشارات مهرسا با موضوع روانشناسی, روانشناسی عمومی, درمان نگهدارنده با نالترکسون, مشاوره در طول درمان به چاپ رسیده است.
هم اکنون متخصصین و صاحب نظران درمان سوء مصرف مواد بر این باورند که اعتیاد یک اختلال روانی، ژنتیکی، جسمی و اجتماعی است که بر این اساس تنوعی از درمان‌های دارویی، روانشناختی و مداخلات اجتماعی برای کنترل آن در حال اجرا میباشد. در بین موارد مطرح شده، درمان دارویی از جایگاه ویژه‌ای برای کنترل معتادین برخوردار است. در کشور ایران از سال 1380 با برنامه‌ریزی های انجا‌م شده درمان نگهدارنده با متادون یکی از درمان‌های اصلی دارویی در کشور به حساب آمده به طوری که در حال حاضر بیش از 1800 مرکز درمان نگهدارنده با متادون که حدودا هزاران نفر را تحت پوشش قرار میدهند .
در سراسر کشور مشغول فعالیت میباشند و از این لحاظ درمان اعتیاد را به خود اختصاص داده اند. اما در رابطه با این شیوه درمان، یک سوال همچنان پابرجاست که درمان طولانی مدت نگهدارنده را تحت چه شرایطی میتوان به پایان رساند. مؤلفین کتاب حاضر به دنبال آنند که با مرور یافته‌های جدید علمی، بدین سوال پاسخ دهند و نقطه‌ی خروج مشخصی را برای مداخله تعریف نمایند.
کتاب پایان درمان نگهدارنده با متادون در وابستگان به مواد مخدر نوشته دکتر علی فرهودیان, دکتر آذرخش مکری, دکتر حامد اختیاری, دکتر سعید صفاتیان, دکتر ماندانا صادقی, دکتر بهروز دولتشاهی, توسط انتشارات مهرسا با موضوع روانشناسی, روانشناسی عمومی, درمان نگهدارنده با نالترکسون, مشاوره در طول درمان به چاپ رسیده است.
هم اکنون متخصصین و صاحب نظران درمان سوء مصرف مواد بر این باورند که اعتیاد یک اختلال روانی، ژنتیکی، جسمی و اجتماعی است که بر این اساس تنوعی از درمان‌های دارویی، روانشناختی و مداخلات اجتماعی برای کنترل آن در حال اجرا میباشد. در بین موارد مطرح شده، درمان دارویی از جایگاه ویژه‌ای برای کنترل معتادین برخوردار است. در کشور ایران از سال 1380 با برنامه‌ریزی های انجا‌م شده درمان نگهدارنده با متادون یکی از درمان‌های اصلی دارویی در کشور به حساب آمده به طوری که در حال حاضر بیش از 1800 مرکز درمان نگهدارنده با متادون که حدودا هزاران نفر را تحت پوشش قرار میدهند .
در سراسر کشور مشغول فعالیت میباشند و از این لحاظ درمان اعتیاد را به خود اختصاص داده اند. اما در رابطه با این شیوه درمان، یک سوال همچنان پابرجاست که درمان طولانی مدت نگهدارنده را تحت چه شرایطی میتوان به پایان رساند. مؤلفین کتاب حاضر به دنبال آنند که با مرور یافته‌های جدید علمی، بدین سوال پاسخ دهند و نقطه‌ی خروج مشخصی را برای مداخله تعریف نمایند.
