رمان عصیانگر انسان طاغی نوشته آلبر کامو با ترجمه مهستی بحرینی، توسط انتشارات نیلوفر به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب شامل ادبیات ملل, رمان خارجی, ادبیات داستانی, داستان خارجی می باشد.
عصیانگر حاصل تاملات اندیشمندی است که بی گمان با همه ی نحله های فکری و عقیدتی اروپای پس از جنگ، و دوران های پیش از آن آشنا بوده و در جامعه ای می زیسته که به طور مستمر تحت تاثیر مکتب های گوناگون قرار داشته است. کامو، در این کتاب کم و بیش در همه ی تجربه های ایمانی و عقیدتی اروپاییان، از مسیحیت گرفته تا نیست انگاری، از فاشیسم تا کمونیسم، به پژوهشی ژرف می پردازد و تصویری روشن از سیر تاریخی افکار و عقایدی که در طول زمان بر اروپا حاکم بوده است، ترسیم می کند.
او نشان می دهد که چگونه کسانی که از عشق به انسان دم می زنند کشتارها را به این دستاویز توجیه می کنند، فلسفه را عذرخواه خود قرار می دهند و با استناد به آن، برای رسیدن به هر هدفی تا آنجا پیش می روند که سرانجام جانیان را مبدل به داوران می کنند. کامو می گوید که آدمی با افراط در نتیجه گیری از منطق عصیان، می خواهد زمین را به قلمرویی برای خدایی خود مبدل سازد و اینجاست که فرمانروایی تاریخ آغاز می شود و انسان با همذات شدن با تاریخ، و با وفادار نماندن به عصیان واقعی خویش، خود را وقف انقلاب های نیست انگارانه ی قرن بیستم می کند و …
رمان عصیانگر انسان طاغی نوشته آلبر کامو با ترجمه مهستی بحرینی، توسط انتشارات نیلوفر به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب شامل ادبیات ملل, رمان خارجی, ادبیات داستانی, داستان خارجی می باشد.
عصیانگر حاصل تاملات اندیشمندی است که بی گمان با همه ی نحله های فکری و عقیدتی اروپای پس از جنگ، و دوران های پیش از آن آشنا بوده و در جامعه ای می زیسته که به طور مستمر تحت تاثیر مکتب های گوناگون قرار داشته است. کامو، در این کتاب کم و بیش در همه ی تجربه های ایمانی و عقیدتی اروپاییان، از مسیحیت گرفته تا نیست انگاری، از فاشیسم تا کمونیسم، به پژوهشی ژرف می پردازد و تصویری روشن از سیر تاریخی افکار و عقایدی که در طول زمان بر اروپا حاکم بوده است، ترسیم می کند.
او نشان می دهد که چگونه کسانی که از عشق به انسان دم می زنند کشتارها را به این دستاویز توجیه می کنند، فلسفه را عذرخواه خود قرار می دهند و با استناد به آن، برای رسیدن به هر هدفی تا آنجا پیش می روند که سرانجام جانیان را مبدل به داوران می کنند. کامو می گوید که آدمی با افراط در نتیجه گیری از منطق عصیان، می خواهد زمین را به قلمرویی برای خدایی خود مبدل سازد و اینجاست که فرمانروایی تاریخ آغاز می شود و انسان با همذات شدن با تاریخ، و با وفادار نماندن به عصیان واقعی خویش، خود را وقف انقلاب های نیست انگارانه ی قرن بیستم می کند و …