کتاب شهریار نوشته نیکولو ماکیاولی ترجمه محمود محمود توسط انتشارات نگاه به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب شامل ادبیات، ادبیات داستانی، رمان خارجی میباشد.
این کتاب، اثری پیشگامانه و جریان ساز در حوزه ی فلسفه ی سیاسی مدرن است و ماکیاولی را اغلب به خاطر خلق آن به یاد می آورند. کتاب شهریار که به عنوان رساله ای در مورد بایدها و نبایدهای حکمرانی برای شاهزداگان نگاشته شد، یکی از اولین و تأثیرگذارترین آثار در عرصه ی علوم سیاسی در سطح جهان است. ماکیاولی، توصیه های فراوانی را در مورد چگونگی رسیدن به موفقیت در فرمانروایی در این اثر گنجانده و اگرچه کتاب شهریار در اویل سده ی شانزدهم میلادی نوشته شد، ایده ها و اطلاعات موجود در آن، در دنیای امروز نیز بسیار ملموس و آشنا جلوه می کند. تفاوت اصلی این کتاب با سایر آثار ادبی سیاسی، جدا کردن آرمان گرایی های اخلاقی و هنجارهای انسانی از ملزومات و نیازهای حکومت کردن در دنیای واقعی است. همین جنبه از اثر ماکیاولی است که باعث شده نام این نویسنده، یادآور فرصت طلبی های غیراخلاقی باشد. برخی بر این عقیده اند که خود ماکیاولی به اندازه ای که اثرش نشان می دهد، فرصت طلب و بی توجه به اخلاقیات نبوده و کتاب شهریار را تنها برای نشان دادن ملزومات واقعی حکمرانی نوشته است.
یکی از اشتباهاتی که ممکن است برای شهریاران به آسانی رخ دهد، موضوع چاپلوسان است که شهریار باید خیلی باهوش و خوشبخت باشد تا بتواند آن ها را بشناسد و در انتخاب دوستان باید که بسیار مهارت داشته باشد. عده ی این افراد در دربارها بسیار است و از آن جایی که فرد شیفته و علاقه مند به چیزهایی است که به خودش مربوط است و همواره خود را به واسطه ی آن ها فریب می دهد، چنین پادشاهانی به ندرت می توانند از شر چاپلوسان ایمن بمانند و اگر بخواهند خود را ایمن نگاه دارند، باز معایب دیگری پیدا خواهد شد. مردم حافظه ی کوتاه مدت دارند، پس اگر می خواهی ضربه بزنی، سریع و محکم بزن ولی اگر می خواهی محبت کنی، به تدریج و طولانی این کار را انجام بده؛ چون طولانی تر است، بیشتر در ذهن مردم می ماند.
کتاب شهریار نوشته نیکولو ماکیاولی ترجمه محمود محمود توسط انتشارات نگاه به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب شامل ادبیات، ادبیات داستانی، رمان خارجی میباشد.
این کتاب، اثری پیشگامانه و جریان ساز در حوزه ی فلسفه ی سیاسی مدرن است و ماکیاولی را اغلب به خاطر خلق آن به یاد می آورند. کتاب شهریار که به عنوان رساله ای در مورد بایدها و نبایدهای حکمرانی برای شاهزداگان نگاشته شد، یکی از اولین و تأثیرگذارترین آثار در عرصه ی علوم سیاسی در سطح جهان است. ماکیاولی، توصیه های فراوانی را در مورد چگونگی رسیدن به موفقیت در فرمانروایی در این اثر گنجانده و اگرچه کتاب شهریار در اویل سده ی شانزدهم میلادی نوشته شد، ایده ها و اطلاعات موجود در آن، در دنیای امروز نیز بسیار ملموس و آشنا جلوه می کند. تفاوت اصلی این کتاب با سایر آثار ادبی سیاسی، جدا کردن آرمان گرایی های اخلاقی و هنجارهای انسانی از ملزومات و نیازهای حکومت کردن در دنیای واقعی است. همین جنبه از اثر ماکیاولی است که باعث شده نام این نویسنده، یادآور فرصت طلبی های غیراخلاقی باشد. برخی بر این عقیده اند که خود ماکیاولی به اندازه ای که اثرش نشان می دهد، فرصت طلب و بی توجه به اخلاقیات نبوده و کتاب شهریار را تنها برای نشان دادن ملزومات واقعی حکمرانی نوشته است.
یکی از اشتباهاتی که ممکن است برای شهریاران به آسانی رخ دهد، موضوع چاپلوسان است که شهریار باید خیلی باهوش و خوشبخت باشد تا بتواند آن ها را بشناسد و در انتخاب دوستان باید که بسیار مهارت داشته باشد. عده ی این افراد در دربارها بسیار است و از آن جایی که فرد شیفته و علاقه مند به چیزهایی است که به خودش مربوط است و همواره خود را به واسطه ی آن ها فریب می دهد، چنین پادشاهانی به ندرت می توانند از شر چاپلوسان ایمن بمانند و اگر بخواهند خود را ایمن نگاه دارند، باز معایب دیگری پیدا خواهد شد. مردم حافظه ی کوتاه مدت دارند، پس اگر می خواهی ضربه بزنی، سریع و محکم بزن ولی اگر می خواهی محبت کنی، به تدریج و طولانی این کار را انجام بده؛ چون طولانی تر است، بیشتر در ذهن مردم می ماند.
