کتاب روانشناسی جدید پیروزی (ده ویژگی برندگان قرن 21) نوشته دنیس ویتلی ترجمه الهه علوی توسط انتشارات ذهن آویز با موضوع روانشناسی، روانشناسی موفقیت، راه و رسم زندگی به چاپ رسیده است.
این مجموعه آمیخته ای از محتویات عملی و متحول کننده است که استفاده از آنها بسیار ساده است؛ مطالب کتاب با ذات حقیقی و شهرت نویسنده آمیخته شده است. اثر حاضر 10 ویژگی یک برند حقیقی را بیان می کند. مولف طی تحقیقات علمی، 5 ویژگی رفتاری و 5 ویژگی روانشناختی برندگان را مطرح می کند. کتاب توصیه ها و ایده های جدیدی را به منظور پیروزی و برنده شدن در دنیای امروزی با توجه به دیجیتال شدن بازار فروش و کسب و کار ارائه می دهد تا به موفقیت و رضایت درونی برسید و برای رسیدن به تسلط بر نفس در قرن 21 آماده باشید.
اگر عزت نفس پایینی داشته باشید، ممکن است بیش از حد سیگار بکشید، بیش از حد الکل مصرف کنید، غذاهای ناسالم بخورید، و تمیز و مرتب نباشید. وقتی افراد به ظاهر شما نگاه می کنند کاملا متوجه می شوند که برای خودتان ارزش قائل نیستید، اما قضیه درباره ظاهر نیست، بلکه مربوط به مراقبت کردن از سلامتی خودتان و سالم ماندن است. افرادی که عزت نفس پایین دارند به شدت انتقادی هستند. مدام دوست دارند دیگران را به اندازه خود پایین بکشند. به قدری کوچک هستند که نمی توانند افراد بهتر، مهم تر، یا حتی قدبلندتر از خود را تحمل کنند. آن ها همیشه تهاجمی هستند و به دیگران حمله می کنند. شخصی که منفور است و مدام خودش را با صدای بلند به این و آن نشان می دهد می خواهد به همه بگوید: «اسم من جان دیلینجر است. نمی خواهم به تو آسیب بزنم؛ فقط می خواهم بدانی چه کسی هستم.» جان دیلینجر همیشه به خانه های روستاییان یورش می برد و دیگران را می ترساند؛ او دوست داشته همه بدانند که جان دیلینجر جنایتکار محله آن هاست.
شاید باد غرور، یعنی احساس مهم بودن را با عزت نفس واقعی اشتباه بگیرید. افرادی که خودشیفته هستند و جامعه ستیزند می خواهند خودشان را با زور به بالا برسانند. این قضیه در افرادی که از نظر ثروت تازه به دوران رسیده اند کاملا مشهود است. آن ها می خواهند به همه نشان دهند که چقدر راه طی کرده اند و تا چه حد پول درآورده اند. قبلا به این جور افراد آمریکایی های زشت لقب می دادیم. توریست های زشت آمریکایی معمولا می گفتند: «سلام، من امریکایی هستم. آیا کسی اینجا انگلیسی صحبت می کند؟» چون آن ها پول داشتند حس می کردند می توانند هر جایی که سفر می کنند خودشان را به جلو هل دهند. در کشورهای دیگر نیز که سعی دارند استانداردهای زندگی شان را بالا ببرند این قضیه صدق می کند.
کتاب روانشناسی جدید پیروزی (ده ویژگی برندگان قرن 21) نوشته دنیس ویتلی ترجمه الهه علوی توسط انتشارات ذهن آویز با موضوع روانشناسی، روانشناسی موفقیت، راه و رسم زندگی به چاپ رسیده است.
این مجموعه آمیخته ای از محتویات عملی و متحول کننده است که استفاده از آنها بسیار ساده است؛ مطالب کتاب با ذات حقیقی و شهرت نویسنده آمیخته شده است. اثر حاضر 10 ویژگی یک برند حقیقی را بیان می کند. مولف طی تحقیقات علمی، 5 ویژگی رفتاری و 5 ویژگی روانشناختی برندگان را مطرح می کند. کتاب توصیه ها و ایده های جدیدی را به منظور پیروزی و برنده شدن در دنیای امروزی با توجه به دیجیتال شدن بازار فروش و کسب و کار ارائه می دهد تا به موفقیت و رضایت درونی برسید و برای رسیدن به تسلط بر نفس در قرن 21 آماده باشید.
اگر عزت نفس پایینی داشته باشید، ممکن است بیش از حد سیگار بکشید، بیش از حد الکل مصرف کنید، غذاهای ناسالم بخورید، و تمیز و مرتب نباشید. وقتی افراد به ظاهر شما نگاه می کنند کاملا متوجه می شوند که برای خودتان ارزش قائل نیستید، اما قضیه درباره ظاهر نیست، بلکه مربوط به مراقبت کردن از سلامتی خودتان و سالم ماندن است. افرادی که عزت نفس پایین دارند به شدت انتقادی هستند. مدام دوست دارند دیگران را به اندازه خود پایین بکشند. به قدری کوچک هستند که نمی توانند افراد بهتر، مهم تر، یا حتی قدبلندتر از خود را تحمل کنند. آن ها همیشه تهاجمی هستند و به دیگران حمله می کنند. شخصی که منفور است و مدام خودش را با صدای بلند به این و آن نشان می دهد می خواهد به همه بگوید: «اسم من جان دیلینجر است. نمی خواهم به تو آسیب بزنم؛ فقط می خواهم بدانی چه کسی هستم.» جان دیلینجر همیشه به خانه های روستاییان یورش می برد و دیگران را می ترساند؛ او دوست داشته همه بدانند که جان دیلینجر جنایتکار محله آن هاست.
شاید باد غرور، یعنی احساس مهم بودن را با عزت نفس واقعی اشتباه بگیرید. افرادی که خودشیفته هستند و جامعه ستیزند می خواهند خودشان را با زور به بالا برسانند. این قضیه در افرادی که از نظر ثروت تازه به دوران رسیده اند کاملا مشهود است. آن ها می خواهند به همه نشان دهند که چقدر راه طی کرده اند و تا چه حد پول درآورده اند. قبلا به این جور افراد آمریکایی های زشت لقب می دادیم. توریست های زشت آمریکایی معمولا می گفتند: «سلام، من امریکایی هستم. آیا کسی اینجا انگلیسی صحبت می کند؟» چون آن ها پول داشتند حس می کردند می توانند هر جایی که سفر می کنند خودشان را به جلو هل دهند. در کشورهای دیگر نیز که سعی دارند استانداردهای زندگی شان را بالا ببرند این قضیه صدق می کند.