کتاب دیوان حافظ جیبی چرم استاد فرشچیان دو زبانه نوشته خواجه شمس الدین محمد حافظ شیرازی با تذهیب و مینیاتور استاد فرشچیان و مقدمه دکتر الهی قمشه ای با خوشنویسی روی جلد استاد شیرچی و خوشنگاری کاوه اخوین با ترجمه آرتور جان آربری, توسط انتشارات گویا به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: ادبیات فارسی, کتاب نفیس, غزلیات و رباعیات حافظ, قالبهای شعری, قطعه و قصیده و مثنوی, جلد چرم با قاب بازشو
مجموعه اشعار حافظ را در بر میگیرد. اکنون، بیش از دویست سال از اوّلین چاپ رسمی این دیوان گذشتهاست، که در فاصله ۱۲۰۰ تا ۱۲۰۶ ه.ق در کلکته صورت گرفت.
دیوان حافظ کتابی است مشتمل بر همه اشعار باقیمانده از حافظ. بیشترِ این شعرها به زبان فارسی است، اما اشعار ملمع (به زبان فارسی و عربی) و یک غزل تمام عربی هم در آن به چشم میخورد. مهمترین بخش این دیوان، غزلیات است. شعرهایی در دیگر قالبهای شعری مانند قطعه، قصیده، مثنوی و رباعی هم در این دیوان هست.هیچ نشانهای مبنی بر نابودی بخش عمدهای از اشعار حافظ در دست نیست و علاوه بر این، حافظ در زمان حیاتش شهرت زیادی داشتهاست؛ بنابراین زیاد نبودنِ تعداد شعرهای موجود در دیوان نشان میدهد که او شاعر پرکاری نبودهاست.
شمار همه غزلهایی که بهطور کلی مورد پذیرش واقع شدهاند، کمتر از ۵۰۰ غزل هستند: ۴۹۵ غزل در ویرایش قزوینی و غنی، ۴۸۶ غزل در ویرایش دوم خانلری و ۴۸۴ غزل در ویرایش سایه.
اصالت رباعیات حافظ مورد تردید جدی است و ازاینرو همه رباعیات از ویرایش سایه زدوده شدهاست.پرویز ناتل خانلری رباعیات حافظ مینویسد: «هیچیک از رباعیات منسوب به حافظ چه در لفظ و چه در معنی، ارزش و اعتبار چندانی ندارد و بر قدر و شأن این غزلسرا نمیافزاید.
کتاب دیوان حافظ جیبی چرم استاد فرشچیان دو زبانه نوشته خواجه شمس الدین محمد حافظ شیرازی با تذهیب و مینیاتور استاد فرشچیان و مقدمه دکتر الهی قمشه ای با خوشنویسی روی جلد استاد شیرچی و خوشنگاری کاوه اخوین با ترجمه آرتور جان آربری, توسط انتشارات گویا به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: ادبیات فارسی, کتاب نفیس, غزلیات و رباعیات حافظ, قالبهای شعری, قطعه و قصیده و مثنوی, جلد چرم با قاب بازشو
مجموعه اشعار حافظ را در بر میگیرد. اکنون، بیش از دویست سال از اوّلین چاپ رسمی این دیوان گذشتهاست، که در فاصله ۱۲۰۰ تا ۱۲۰۶ ه.ق در کلکته صورت گرفت.
دیوان حافظ کتابی است مشتمل بر همه اشعار باقیمانده از حافظ. بیشترِ این شعرها به زبان فارسی است، اما اشعار ملمع (به زبان فارسی و عربی) و یک غزل تمام عربی هم در آن به چشم میخورد. مهمترین بخش این دیوان، غزلیات است. شعرهایی در دیگر قالبهای شعری مانند قطعه، قصیده، مثنوی و رباعی هم در این دیوان هست.هیچ نشانهای مبنی بر نابودی بخش عمدهای از اشعار حافظ در دست نیست و علاوه بر این، حافظ در زمان حیاتش شهرت زیادی داشتهاست؛ بنابراین زیاد نبودنِ تعداد شعرهای موجود در دیوان نشان میدهد که او شاعر پرکاری نبودهاست.
شمار همه غزلهایی که بهطور کلی مورد پذیرش واقع شدهاند، کمتر از ۵۰۰ غزل هستند: ۴۹۵ غزل در ویرایش قزوینی و غنی، ۴۸۶ غزل در ویرایش دوم خانلری و ۴۸۴ غزل در ویرایش سایه.
اصالت رباعیات حافظ مورد تردید جدی است و ازاینرو همه رباعیات از ویرایش سایه زدوده شدهاست.پرویز ناتل خانلری رباعیات حافظ مینویسد: «هیچیک از رباعیات منسوب به حافظ چه در لفظ و چه در معنی، ارزش و اعتبار چندانی ندارد و بر قدر و شأن این غزلسرا نمیافزاید.