کتاب درآمدی بر روانشناسی زبان نوشته طوبی میرزایی, توسط انتشارات ساکو به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب شامل روانشناسی, مفهوم فراشناخت, مغز و اختلالات کلامی می باشد.
در دهههای اخیر، روشها و رویکرهای آموزش زبان، دستخوش دگرگونیهای بسیاری شده است: ناکارامدی روشهای سنتی زبانآموزی و جایگزینی آنها با روشهای جدید، شکلگیری دانش نوین زبانشناسی و نظریههای متحول آن پیدایش ابزارهای نوین کمک آموزشی و به موازات آنها تحول نظریههای یادگیری در حوزة روانشناسی از رفتارگرایی به علومشناختی سبب شده است که نوع نگرش به آموزش زبان دوم و شیوههای کاربردی آن پیوسته تغییر یابد و هر روز باب تازهای در این خصوص گشوده شود. امروزه با تعریفی دوباره از زبانشناسی جدید، افقها و دیدگاههای تازهای در زمینة آموزش یادگیری آن چه به عنوان زبان اول و چه به عنوان زبان دوم فراروی روانشناسان و متولیان آموزش زبان گشوده شده است. توجه به یافتهها و مفاهیم جدیدی چون فطری بودن زبان، توانش و کنش، حوزوی بودن زبان و ذهن، همگانیهای زبان، دورة حساس زبانآموزی، انگارههای پردازشی زبان، انگیزش و عوامل آنکه همگی در پرتو پژوهشهای زبانشناختی پدید آمدهاند و تلفیق این یافتهها با دستاوردهای روانشناسی یادگیری، راه را برای ارائة شیوههای هدفمند، منسجم و اصولی در آموزش زبان همواره میسازد. اجرای شیوههای مبتنی بر این یافتهها، در فرایند آموزشی/ یادگیری، ظهور و تکوین نظام، زبان دوم را در ذهن فراگیران تسهیل میکند و مانع از تداخل الگوهای زبان اول با الگوهای زبان دوم میشود.
کتاب درآمدی بر روانشناسی زبان نوشته طوبی میرزایی, توسط انتشارات ساکو به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب شامل روانشناسی, مفهوم فراشناخت, مغز و اختلالات کلامی می باشد.
در دهههای اخیر، روشها و رویکرهای آموزش زبان، دستخوش دگرگونیهای بسیاری شده است: ناکارامدی روشهای سنتی زبانآموزی و جایگزینی آنها با روشهای جدید، شکلگیری دانش نوین زبانشناسی و نظریههای متحول آن پیدایش ابزارهای نوین کمک آموزشی و به موازات آنها تحول نظریههای یادگیری در حوزة روانشناسی از رفتارگرایی به علومشناختی سبب شده است که نوع نگرش به آموزش زبان دوم و شیوههای کاربردی آن پیوسته تغییر یابد و هر روز باب تازهای در این خصوص گشوده شود. امروزه با تعریفی دوباره از زبانشناسی جدید، افقها و دیدگاههای تازهای در زمینة آموزش یادگیری آن چه به عنوان زبان اول و چه به عنوان زبان دوم فراروی روانشناسان و متولیان آموزش زبان گشوده شده است. توجه به یافتهها و مفاهیم جدیدی چون فطری بودن زبان، توانش و کنش، حوزوی بودن زبان و ذهن، همگانیهای زبان، دورة حساس زبانآموزی، انگارههای پردازشی زبان، انگیزش و عوامل آنکه همگی در پرتو پژوهشهای زبانشناختی پدید آمدهاند و تلفیق این یافتهها با دستاوردهای روانشناسی یادگیری، راه را برای ارائة شیوههای هدفمند، منسجم و اصولی در آموزش زبان همواره میسازد. اجرای شیوههای مبتنی بر این یافتهها، در فرایند آموزشی/ یادگیری، ظهور و تکوین نظام، زبان دوم را در ذهن فراگیران تسهیل میکند و مانع از تداخل الگوهای زبان اول با الگوهای زبان دوم میشود.