کتاب با خودت خوب باش انسان زیبا نوشته بیهان بوداک با ترجمه فائزه پورعلی, کیارش ملکی قرابقلو, توسط انتشارات نسل نو اندیش به چاپ رسیده است.

موضوع کتاب: روانشناسی موفقیت, خوب زیستن, تحلیل و رشد شخصیت

بیهان بوداک مقطع ابتدایی و دبیرستان را در آنکارا و تحصیلات دانشگاهی‌اش را در رشته روان‌شناسی در دانشگاه استانبول به پایان رسانده است.

پس از اتمام مقطع لیسانس، اولین فوق لیسانسش را در دانشگاه قاضی آنکارا در گرایش مشاوره و روان‌شناسی گرفته و از پایان‌نامه‌اش با موضوع روابط عاطفی دفاع کرده است. فوق لیسانس دومش را در گرایش روان‌شناسی بالینی در دانشگاه استانبول به پایان رسانده است. بیهان بوداک متأهل و پدر دو فرزند است.

سال‌های زیادی در بیمارستانی وابسته به وزارت بهداشت و سلامت ترکیه مشغول به کار بود و سپس استعفا داد و از آن به بعد فعالیت‌های روان‌درمانی‌اش را در مطب خصوصی خود دنبال کرد. بیهان بوداک در سال 2018 در گردهمایی تدکس با موضوع «آن چیزی که نقداً خریداری کرده‌ای خوشحالی نیست!» سخنرانی کرد. بیش از سیصد سخنرانی در مؤسسات و شهرهای مختلف در حوزه توسعه فردی انجام داده است و درحال‌حاضر هم به فعالیت خود ادامه می‌دهد.

همچنین در بسیاری از شبکه‌های تلویزیونی و برنامه‌های رادیویی در این زمینه برنامه اجرا کرده و در بعضی از کارتون‌های کودکان نیز به‌عنوان گوینده فعالیت داشته است.

به غیر از کمک روان‌شناختی به مراجعان خود، برای انسان‌هایی که به دلایل مختلف از کمک گرفتن از روان‌شناسان خودداری می‌کنند، کانالی در یوتیوب به نام «روان‌شناسی عامه‌پسند» ایجاد کرده است و درمورد مراقبه‌های شخصی ویدیو تهیه می‌کند. این ویدیوها که در این کانال ساخته شده است تا امروز به دست بیش از دومیلیون نفر دنبال‌کننده کانال او در شبکه‌های اجتماعی رسیده و بیش از سی‌میلیون بازدید داشته است.

قدردانی

زمانی‌که این کتاب را می‌نویسم 34 ساله‌ام. وقتی از آنکارا برای تحصیل به استانبول آمدم، 17 ساله بودم. هر وقت به پشت‌سرم نگاه می‌کنم، 17 سالی که از آن زمان تاکنون گذشته است، به کوتاهی یک روز به نظرم می‌رسد. اگرچه به‌عنوان یک انسان این حس را تجربه می‌کنم، اما همه‌چیز آن‌قدر سریع و به‌تنهایی صورت نگرفته است. وقتی در جاده زندگی جلو می‌رفتم، انسان‌های زیادی در این پیشروی‌ام سهیم بوده‌اند.

تحصیلات مادر و پدرم در سطح دبستان است. اگرچه خودشان به شکلی که می‌خواستند نتوانستند تحصیلشان را ادامه دهند، فداکاری‌ای نبود که برای بچه‌های خود نکرده باشند. وقتی از پدرم برای خرید کتاب پول می‌خواستم، هیچ‌گاه نمی‌پرسید قصد خرید چه کتابی دارم یا اینکه چرا مدام کتاب می‌خرم. با اینکه وضعیت مالی خوبی نداشتند، برای پدرم هیچ فرقی نمی‌کرد رمان‌های تخیلی باشد یا کتاب‌های سیاسی یا رمان‌های ترسناک. آن زمان‌ها می‌گفت «هر کتابی می‌خواهد باشد، تو فقط بخوان.» از ابتدا هیچ‌گاه حمایت مالی و معنوی خودش را از من دریغ نکرده است. این حمایت او امکان توسعه خودم و ذهنم را فراهم کرد. مادرم انسان به‌کلی متفاوتی است: زنی بسیار احساساتی و مهربان. همیشه وقتی از خودم به خاطر احساس همدلی بیش‌از‌حدم شکایت می‌کنم، به این می‌اندیشم که این ویژگی را از مادرم به ارث برده‌ام. منبع توجهم به انسان‌ها، تلاشم برای درک کردنشان و علاقه‌ام به زندگی، مادرم است. در دوران دبیرستان در تعطیلات تابستان تصمیم گرفته بودم تمام کتاب‌های ادبیات ترک را بخوانم. همه آن‌ها کتاب‌های خوبی بودند. هر کتابی که می‌خواندم در دنیای آن غرق می‌شدم. سرم را که بلند می‌کردم، می‌دیدم کنارم فنجان چایی قرار گرفته است و بشقابی میوه. بدون اینکه باعث حواس‌پرتی‌ام شود، می‌آمد و می‌رفت و هربار چیزی برای خوردن برایم می‌آورد. صمیمیت مادرم این‌چنین بود. هنوز هم مادر و پدرم همین‌گونه‌اند. هنوز هم از حمایت آن‌ها اطمینان دارم.

و همراه 12 ساله‌ام! هنوز حس می‌کنم همسرم شیما از ابتدای عمر در کنار من بوده است. کسی که در بخش زیادی از زندگی‌ام کنارم بوده و در لحظات خوب و بد زندگی‌ام حضور داشته است؛ هم دوست و هم معشوقه‌ام. به نظر من اساس یک رابطه زناشویی این است که بتوانی با انسانی که دوستش داری، صحبت کنی و از این صحبت لذت ببری. اگر شیما نبود، نه می‌توانستم انسان کنونی باشم و نه به این جایگاه شغلی برسم. این یک کار تیمی است. فرزندانمان افسون و طونا، در دوره پرمشغله نوشتن این کتاب و هم در دوران کاری‌ام، با نشاطشان برایم مثل یک درمان بوده‌اند.