معماری(Architecture) واژه ناشناخته ای نیست، لااقل برای مهندسان و آشنایان به رشته های مهندسی، کلمه معماری یادآور یک طرح و دید همه جانبه و کلان بر ساختار و رفتار موجودیتی است که دارای خواصی چون پیچیدگی و پویائی بوده و تهیه و نگهداشت آن مستلزم داشتن توجه ویژه ای به جامعیت، یکپارچگی، انعطاف پذیری و تعامل پذیری است.در حوزه مباحث فناوری اطلاعات و ارتباطات(فاوا) نیز ابتدا این مفهوم در محدوده سخت افزار و سپس نرم افزار اهمیت پیدا کرد، زمانیکه موضوع استفاده مجدد از قطعات از پیش ساخته شده مورد توجه واقع شد و این سئوال که با چه ترکیب و تلفیقی از عناصر موجود میتوان سیستم جدیدی را طراحی نمود. تجربه سایر رشته های علوم و مهندسی ثابت کرده است که هر جا نیاز به طراحی موجودیت یا سیستمی باشد که ابعاد یا پیچیدگی آن از یک حد معینی فراتر رفته، یا نیازمندیهای خاصی را تحمیل نماید، نگرش ویژه و همه جانبه ای را نیازخواهد داشت که دراصطلاح به آن « معماری » گفته میشود.امروزه معماری نه تنها در "سخت افزار" و "نرم افزار" اهمیت یافته بلکه در مدیریت جنبه های مختلف سازمان نیز نیاز به تدوین معماری ضروری شده است. معماری سازمانی(Enterprise Architecture)
شامل مدل های کسب و کار، فرآیندها ، داده ها، سیستم های پشتیبانی کننده، شبکه و همچنین زیرساختهای فناوری برای هر دوی معماری وضع موجود و وضع مطلوب است، همچنین در معماری سازمانی نیاز به استانداردها، ملاحظات امنیتی و یک طرح انتقال می باشد.از ویژگی های معاری سازمانی نقش پررنگ فناوری اطلاعات است و لذا گاهی از آن با عنوان "معماری فناوری اطلاعات سازمانی" نامبرده می شود، همین موضوع نقطه تمایز آن با سایر رویکردهای بهبود سازمانی مانند "مهندسی مجدد فرایند" یا "طراحی ساختار سازمانی" است. از طرف دیگر اما معماری فناوری اطلاعات سازمانی با رویکردهایی همچون طرح جامع فاوا(ICT Master Plan) و برنامه راهبردی فاوا(ICT Strategic Plan) هم خانواده بوده و به نوعی دربرگیرنده آنها نیز هست. در اغلب متون منظور از معماری سازمانی، با دیدگاه فناوری اطلاعات است.لزوم معماری سازمانی را میتوان در ظهور سازمانهای بزرگ، نیاز به طراحی و توسعة سیستمهای اطلاعاتی پیچیده، ظهور سیستمهای اطلاعاتی با منظورهای خاص و اهمیت انعطاف پذیری سازمانها در برابر فشارهای بیرونی نظیر تغییر کسب و کار، تغییر مأموریتها و ساختارهای سازمانی و تغییرات سریع فناوری ارزیابی کرد.
معماری(Architecture) واژه ناشناخته ای نیست، لااقل برای مهندسان و آشنایان به رشته های مهندسی، کلمه معماری یادآور یک طرح و دید همه جانبه و کلان بر ساختار و رفتار موجودیتی است که دارای خواصی چون پیچیدگی و پویائی بوده و تهیه و نگهداشت آن مستلزم داشتن توجه ویژه ای به جامعیت، یکپارچگی، انعطاف پذیری و تعامل پذیری است.در حوزه مباحث فناوری اطلاعات و ارتباطات(فاوا) نیز ابتدا این مفهوم در محدوده سخت افزار و سپس نرم افزار اهمیت پیدا کرد، زمانیکه موضوع استفاده مجدد از قطعات از پیش ساخته شده مورد توجه واقع شد و این سئوال که با چه ترکیب و تلفیقی از عناصر موجود میتوان سیستم جدیدی را طراحی نمود. تجربه سایر رشته های علوم و مهندسی ثابت کرده است که هر جا نیاز به طراحی موجودیت یا سیستمی باشد که ابعاد یا پیچیدگی آن از یک حد معینی فراتر رفته، یا نیازمندیهای خاصی را تحمیل نماید، نگرش ویژه و همه جانبه ای را نیازخواهد داشت که دراصطلاح به آن « معماری » گفته میشود.امروزه معماری نه تنها در "سخت افزار" و "نرم افزار" اهمیت یافته بلکه در مدیریت جنبه های مختلف سازمان نیز نیاز به تدوین معماری ضروری شده است. معماری سازمانی(Enterprise Architecture)
شامل مدل های کسب و کار، فرآیندها ، داده ها، سیستم های پشتیبانی کننده، شبکه و همچنین زیرساختهای فناوری برای هر دوی معماری وضع موجود و وضع مطلوب است، همچنین در معماری سازمانی نیاز به استانداردها، ملاحظات امنیتی و یک طرح انتقال می باشد.از ویژگی های معاری سازمانی نقش پررنگ فناوری اطلاعات است و لذا گاهی از آن با عنوان "معماری فناوری اطلاعات سازمانی" نامبرده می شود، همین موضوع نقطه تمایز آن با سایر رویکردهای بهبود سازمانی مانند "مهندسی مجدد فرایند" یا "طراحی ساختار سازمانی" است. از طرف دیگر اما معماری فناوری اطلاعات سازمانی با رویکردهایی همچون طرح جامع فاوا(ICT Master Plan) و برنامه راهبردی فاوا(ICT Strategic Plan) هم خانواده بوده و به نوعی دربرگیرنده آنها نیز هست. در اغلب متون منظور از معماری سازمانی، با دیدگاه فناوری اطلاعات است.لزوم معماری سازمانی را میتوان در ظهور سازمانهای بزرگ، نیاز به طراحی و توسعة سیستمهای اطلاعاتی پیچیده، ظهور سیستمهای اطلاعاتی با منظورهای خاص و اهمیت انعطاف پذیری سازمانها در برابر فشارهای بیرونی نظیر تغییر کسب و کار، تغییر مأموریتها و ساختارهای سازمانی و تغییرات سریع فناوری ارزیابی کرد.