کتاب مالون می میرد نوشته ساموئل بکت ترجمه مهدی نوید توسط انتشارات چشمه با موضوع ادبیات، ادبیات داستانی، رمان خارجی به چاپ رسیده است.
کتاب مالون می میرد، دومین اثر از سه گانه ی معروف ساموئل بکت است. پیرمردی در اتاقش روزهای آخر زندگی را پشت سر می گذارد. برایش غذا می آورند و تمیزش می کنند در حالی که او به انتظار مرگ نشسته است. پیرمرد در همین حالِ انتظار، برای گذران وقت، قصه هایی در ذهن خود می سازد و شخصیت های گوناگون و متفاوتی از قوه ی تخیل او می گذرند. این رمان جریان ساز با داستانی متفاوت و به یاد ماندنی، هم ردیف آثار بزرگی چون «در انتظار گودو» و یا «آخر بازی» قرار می گیرد. مالون می میرد به همراه دو رمان دیگری که این سه گانه را تکمیل می کنند، آغازگر دوران شکوفایی داستان سرایی بکت است؛ دورانی که مسائل زبانی و استفاده از روایتی غیرسنتی، در مرکز توجه این نویسنده ی جریان ساز قرار گرفت. این کتاب را می توان نقطه ای در نظر گرفت که بکت در آن، مسیر نویسندگی خود را تغییر داد.
بالاخره، علیرغم همه چیز، بی سر و صدا می میرم. شاید ماه دیگر. آن وقت یا ماه آوریل هست یا ماه مه. چرا که هنوز از اوایل سال است، این را از هر نشانه ی کوچک می فهمم. شاید دارم اشتباه می کنم، شاید تا روز یحیای تعمید دهنده و حتی چهارده جولای، روز جشن آزادی زنده بمانم. البته من آرزوی تجلی را از حد خودم دور نمی دانم، حالا سخن از عروج به کنار. از ران ها و پاهایم خواسته ام حرکتی بکنند. آن ها را خوب می شناسم و تلاش و تقلایشان را برای انجام تقاضایم احساس می کنم. در آن گستره ی کوتاه زمانی با آن ها زندگی کرده ام، آکنده از شور و حادثه، در فاصله ی زمانی میان دریافت پیام و ارسال پاسخی رقت بار. برای سگ های پیر سرانجام روزی فرا می رسد، آن سپیده دمی که صدای سوت صاحبانشان را می شنوند و دیگر نمی توانند جست زنان پی او بروند. پس در لانه شان می مانند.
چه روزها که لحظه لحظه التماس کرده ام تا شب آغاز شود، و چه شب ها که دم به دم تضرع کرده ام تا سپیده بدمد
کتاب مالون می میرد نوشته ساموئل بکت ترجمه مهدی نوید توسط انتشارات چشمه با موضوع ادبیات، ادبیات داستانی، رمان خارجی به چاپ رسیده است.
کتاب مالون می میرد، دومین اثر از سه گانه ی معروف ساموئل بکت است. پیرمردی در اتاقش روزهای آخر زندگی را پشت سر می گذارد. برایش غذا می آورند و تمیزش می کنند در حالی که او به انتظار مرگ نشسته است. پیرمرد در همین حالِ انتظار، برای گذران وقت، قصه هایی در ذهن خود می سازد و شخصیت های گوناگون و متفاوتی از قوه ی تخیل او می گذرند. این رمان جریان ساز با داستانی متفاوت و به یاد ماندنی، هم ردیف آثار بزرگی چون «در انتظار گودو» و یا «آخر بازی» قرار می گیرد. مالون می میرد به همراه دو رمان دیگری که این سه گانه را تکمیل می کنند، آغازگر دوران شکوفایی داستان سرایی بکت است؛ دورانی که مسائل زبانی و استفاده از روایتی غیرسنتی، در مرکز توجه این نویسنده ی جریان ساز قرار گرفت. این کتاب را می توان نقطه ای در نظر گرفت که بکت در آن، مسیر نویسندگی خود را تغییر داد.
بالاخره، علیرغم همه چیز، بی سر و صدا می میرم. شاید ماه دیگر. آن وقت یا ماه آوریل هست یا ماه مه. چرا که هنوز از اوایل سال است، این را از هر نشانه ی کوچک می فهمم. شاید دارم اشتباه می کنم، شاید تا روز یحیای تعمید دهنده و حتی چهارده جولای، روز جشن آزادی زنده بمانم. البته من آرزوی تجلی را از حد خودم دور نمی دانم، حالا سخن از عروج به کنار. از ران ها و پاهایم خواسته ام حرکتی بکنند. آن ها را خوب می شناسم و تلاش و تقلایشان را برای انجام تقاضایم احساس می کنم. در آن گستره ی کوتاه زمانی با آن ها زندگی کرده ام، آکنده از شور و حادثه، در فاصله ی زمانی میان دریافت پیام و ارسال پاسخی رقت بار. برای سگ های پیر سرانجام روزی فرا می رسد، آن سپیده دمی که صدای سوت صاحبانشان را می شنوند و دیگر نمی توانند جست زنان پی او بروند. پس در لانه شان می مانند.
چه روزها که لحظه لحظه التماس کرده ام تا شب آغاز شود، و چه شب ها که دم به دم تضرع کرده ام تا سپیده بدمد
