کتاب راهنمای سینمای آمریکای لاتین نوشته مجید مصطفوی توسط انتشارات چشمه به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: هنر، سینما، نقد و بررسی سینما
سینما در سال ۱۸۹۶ به طور همزمان از فرانسه و آمریکا به آمریکای لاتین وارد شد و اغلب کشورهای آمریکای لاتین فعالیت های سینمایی خود را با ساخت فیلم های مستند کوتاه خبری آغاز کردند. تا پیش از دهه ۱۹۶۰ سینمای اآمریکای لاتین به شدت تحت تأثیر و نفوذ سینمای هالیوود و اروپا بود. اواخر دهه ۱۹۸۰ و اوایل دهه ی ۱۹۹۰ سینماگران این قاره با بهره گیری و تأثیرپذیری از سینمای هنری و دست یابی به تکنیک های سینمایی روز، فیلم هایی جذاب و تأثیرگذار با درون مایه هایی از فرهنگ آمریکای لاتین خلق کردند که جوایز بسیاری از جشنواره های بین المللی، از جمله جشنواره های فیلم کن و برلین، دریافت کرد. فرناندو میره لس، هکتور بابنکو و والتر سالس (از برزیل)، آله خاندرو گونثالس اینیاریتو، آلفونسو کوآرون و گی یرمو دل تورو (از مکزیک) و فرانسیسکو لومباردی (از پرو) از جمله نام هایی هستند که در عرصه های جهانی درخشید و در این کتاب درباره شان صحبت می شود. کتاب «راهنمای سینمای آمریکای لاتین» کتابی درباره چشم انداز، تاریخ و چگونگی شکل گیری این سینماست.
نخستین فیلم داستانی آرژانتین را ماریو گالو ایتالیایی‌تبار به نام تیرانداز دوره‌گو (۱۹۰۸) کارگردانی کرد که بعدها با فیلم‌های دیگری که پیرامون رویدادهای تاریخی و اسطوره‌ای آرژانتین ساخت به عنوان پدر سینمای آرژانتین شناخته شد. مضمون اغلب فیلم‌های سال‌های اولیهٔ سینمای آرژانتین از تاریخ و ادبیات این کشور گرفته می‌شد و یکی از موفق‌ترین این آثار گوچوی نجیب (۱۹۱۵) بود که به زندگی و حماسه‌آفرینی گوچوها می‌پرداخت، گاوچران‌های دشت‌ها و علفزارهای گستردهٔ آرژانتین که آمیزه‌ای از نژاد بومی‌های سرخ‌پوست و اسپانیایی‌ها بودند. این فیلم را سه فیلم‌ساز آرژانتینی، ادواردو مارتینث دلاپرا، ارنستو گونچه و امبرتو کائیرو با الهام از منظومهٔ حماسی و کلاسیک مارتین فی‌یرو سرودهٔ خوسه ارناندث (۱۸۸۶ ـ ۱۸۳۴)، شاعر بزرگ آرژانتینی، ساختند. فیلم، داستان عشق یک گوچوی فقیر به یک دختر روستایی است که اندکی پس از دل‌باختگی آن دو، ارباب روستا دختر را فریب می‌دهد و به شهر می‌برد. گوچو نیز برای نجات دختر عازم شهر می‌شود و فیلم به تضاد میان روستا (مظهر خلوص و پاکی) و شهر (نمایندهٔ شر و ناپاکی)، می‌پردازد. گوچوی نجیب موفقیت زیادی به دست آورد و اولین فیلم پرفروش سینمای آرژانتین شد. اما نخستین فیلم بلند سینمای آرژانتین، آمالیا (۱۹۱۴) به کارگردانی انریکه گارسیا دیوسو بود که بر مبنای رمانی نوشتهٔ خوسه مارمول ساخته شد. در سال ۱۹۱۷ نیز کوئیرینو کریستیانی ایتالیایی با همکاری هموطنش فدریکو واله یک فیلم انیمیشن بلند (هفتاد دقیقه) به نام مرید ساخت که آن را نخستین فیلم انیمیشن سینمای جهان می‌دانند. این فیلم نگاهی طنزآمیز و هجوآلود به رییس‌جمهور ایپولیتو ایریگوین داشت که به آسمان‌ها می‌رود تا با صاعقه‌های ژوپیتر بوئنوس‌آیرس را از فساد و تباهی رهایی بخشد ولی صاعقه‌ها شهر را به آتش می‌کشد.
در سال ۱۹۱۷ آرژانتینی‌ها موفق شدند چهرهٔ کارلوس گاردل، خواننده و ترانه‌سرای موفق و محبوب تانگو، را روی پردهٔ سینماها ببینند. او، که آوازخوانی را از رستوران‌ها و میهمانی‌های خصوصی آغاز کرده بود، خیلی زود به شهرت رسید. در سرتاسر امریکای لاتین، و سپس در امریکا و اروپا، محبوبیت فراوان به دست آورد و به او لقب سلطان تانگو دادند. از سال ۱۹۱۷ در فیلم‌های آرژانتین، و پس از آن امریکایی و فرانسوی، ظاهر شد. اما در سال ۱۹۳۵، زمانی که در اوج شهرت بود، در سقوط هواپیما جان خود را ازدست داد. تشییع‌جنازه‌ای باشکوه برگزار شد و میلیون‌ها نفر در امریکای لاتین به عزاداری او نشستند و یادش را گرامی داشتند.
کتاب راهنمای سینمای آمریکای لاتین نوشته مجید مصطفوی توسط انتشارات چشمه به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: هنر، سینما، نقد و بررسی سینما
سینما در سال ۱۸۹۶ به طور همزمان از فرانسه و آمریکا به آمریکای لاتین وارد شد و اغلب کشورهای آمریکای لاتین فعالیت های سینمایی خود را با ساخت فیلم های مستند کوتاه خبری آغاز کردند. تا پیش از دهه ۱۹۶۰ سینمای اآمریکای لاتین به شدت تحت تأثیر و نفوذ سینمای هالیوود و اروپا بود. اواخر دهه ۱۹۸۰ و اوایل دهه ی ۱۹۹۰ سینماگران این قاره با بهره گیری و تأثیرپذیری از سینمای هنری و دست یابی به تکنیک های سینمایی روز، فیلم هایی جذاب و تأثیرگذار با درون مایه هایی از فرهنگ آمریکای لاتین خلق کردند که جوایز بسیاری از جشنواره های بین المللی، از جمله جشنواره های فیلم کن و برلین، دریافت کرد. فرناندو میره لس، هکتور بابنکو و والتر سالس (از برزیل)، آله خاندرو گونثالس اینیاریتو، آلفونسو کوآرون و گی یرمو دل تورو (از مکزیک) و فرانسیسکو لومباردی (از پرو) از جمله نام هایی هستند که در عرصه های جهانی درخشید و در این کتاب درباره شان صحبت می شود. کتاب «راهنمای سینمای آمریکای لاتین» کتابی درباره چشم انداز، تاریخ و چگونگی شکل گیری این سینماست.
نخستین فیلم داستانی آرژانتین را ماریو گالو ایتالیایی‌تبار به نام تیرانداز دوره‌گو (۱۹۰۸) کارگردانی کرد که بعدها با فیلم‌های دیگری که پیرامون رویدادهای تاریخی و اسطوره‌ای آرژانتین ساخت به عنوان پدر سینمای آرژانتین شناخته شد. مضمون اغلب فیلم‌های سال‌های اولیهٔ سینمای آرژانتین از تاریخ و ادبیات این کشور گرفته می‌شد و یکی از موفق‌ترین این آثار گوچوی نجیب (۱۹۱۵) بود که به زندگی و حماسه‌آفرینی گوچوها می‌پرداخت، گاوچران‌های دشت‌ها و علفزارهای گستردهٔ آرژانتین که آمیزه‌ای از نژاد بومی‌های سرخ‌پوست و اسپانیایی‌ها بودند. این فیلم را سه فیلم‌ساز آرژانتینی، ادواردو مارتینث دلاپرا، ارنستو گونچه و امبرتو کائیرو با الهام از منظومهٔ حماسی و کلاسیک مارتین فی‌یرو سرودهٔ خوسه ارناندث (۱۸۸۶ ـ ۱۸۳۴)، شاعر بزرگ آرژانتینی، ساختند. فیلم، داستان عشق یک گوچوی فقیر به یک دختر روستایی است که اندکی پس از دل‌باختگی آن دو، ارباب روستا دختر را فریب می‌دهد و به شهر می‌برد. گوچو نیز برای نجات دختر عازم شهر می‌شود و فیلم به تضاد میان روستا (مظهر خلوص و پاکی) و شهر (نمایندهٔ شر و ناپاکی)، می‌پردازد. گوچوی نجیب موفقیت زیادی به دست آورد و اولین فیلم پرفروش سینمای آرژانتین شد. اما نخستین فیلم بلند سینمای آرژانتین، آمالیا (۱۹۱۴) به کارگردانی انریکه گارسیا دیوسو بود که بر مبنای رمانی نوشتهٔ خوسه مارمول ساخته شد. در سال ۱۹۱۷ نیز کوئیرینو کریستیانی ایتالیایی با همکاری هموطنش فدریکو واله یک فیلم انیمیشن بلند (هفتاد دقیقه) به نام مرید ساخت که آن را نخستین فیلم انیمیشن سینمای جهان می‌دانند. این فیلم نگاهی طنزآمیز و هجوآلود به رییس‌جمهور ایپولیتو ایریگوین داشت که به آسمان‌ها می‌رود تا با صاعقه‌های ژوپیتر بوئنوس‌آیرس را از فساد و تباهی رهایی بخشد ولی صاعقه‌ها شهر را به آتش می‌کشد.
در سال ۱۹۱۷ آرژانتینی‌ها موفق شدند چهرهٔ کارلوس گاردل، خواننده و ترانه‌سرای موفق و محبوب تانگو، را روی پردهٔ سینماها ببینند. او، که آوازخوانی را از رستوران‌ها و میهمانی‌های خصوصی آغاز کرده بود، خیلی زود به شهرت رسید. در سرتاسر امریکای لاتین، و سپس در امریکا و اروپا، محبوبیت فراوان به دست آورد و به او لقب سلطان تانگو دادند. از سال ۱۹۱۷ در فیلم‌های آرژانتین، و پس از آن امریکایی و فرانسوی، ظاهر شد. اما در سال ۱۹۳۵، زمانی که در اوج شهرت بود، در سقوط هواپیما جان خود را ازدست داد. تشییع‌جنازه‌ای باشکوه برگزار شد و میلیون‌ها نفر در امریکای لاتین به عزاداری او نشستند و یادش را گرامی داشتند.
