کتاب تاریخ بی خردی از تروا تا ویتنام نوشته باربارا تاکمن ترجمه حسن کامشاد توسط انتشارات کارنامه به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: تاریخ، تاریخ جهان، تاریخ بی خردی
سیاست نابخردانه واجد سه شرط است: اول آنکه نه تنها از دید حال به گذشته بلکه در زمان خود ناقض غرض انگاشته شده باشد. این مهم است، چون هر سیاستی بر حسب آداب و رسوم زمان خود اتخاذ می‌شود. چه خوش گفته است آن مورخ انگلیسی که :« هبچ چیز نامنصفانه‌تر از این نیست که دربارهٔ گذشتگان با اندیشه‌های کنونی داوری کنیم. دربارهٔ اخلاق هرآنچه گفته شود، خردمندیِ سیاسی قطعاً سیار و تغییر پذیر است.» برای احتراز از داوری بر مبنای ارزش‌های امروزین، باید طرز فکر آن زمان را دریابیم و فقط در وقایعی تحقیق کنیم که زیان‌باریِ آن‌ها به حال منافع و مصالح مردم بر معاصران آشکار بوده است. دوم اینکه می‌باید راه دیگری سوای آن که پیموده شده وجود می‌داشته است. شرط سوم این است که برای رهایی از مشکل شخصیت، سیاست مورد بحث باید متعلق به گروه باشد نه یک فرد حکم‌ران، و از طول عمر سیاسی یک نفر تجاوز کند. سو ٕ حکومت یک پادشاه یا یک جبار آنقدر رایج و فراوان است و آنقدر جنبهٔ شخصی دارد که شایان پژوهش عمومی نیست. حکومت جمعی، یا توالی فرمانروایان در یک مقام، مثلاً مورد پاپ‌های رنسانس،مسئلهٔ های مهم‌تری را پیش می‌آورد.
کتاب تاریخ بی خردی از تروا تا ویتنام نوشته باربارا تاکمن ترجمه حسن کامشاد توسط انتشارات کارنامه به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: تاریخ، تاریخ جهان، تاریخ بی خردی
سیاست نابخردانه واجد سه شرط است: اول آنکه نه تنها از دید حال به گذشته بلکه در زمان خود ناقض غرض انگاشته شده باشد. این مهم است، چون هر سیاستی بر حسب آداب و رسوم زمان خود اتخاذ می‌شود. چه خوش گفته است آن مورخ انگلیسی که :« هبچ چیز نامنصفانه‌تر از این نیست که دربارهٔ گذشتگان با اندیشه‌های کنونی داوری کنیم. دربارهٔ اخلاق هرآنچه گفته شود، خردمندیِ سیاسی قطعاً سیار و تغییر پذیر است.» برای احتراز از داوری بر مبنای ارزش‌های امروزین، باید طرز فکر آن زمان را دریابیم و فقط در وقایعی تحقیق کنیم که زیان‌باریِ آن‌ها به حال منافع و مصالح مردم بر معاصران آشکار بوده است. دوم اینکه می‌باید راه دیگری سوای آن که پیموده شده وجود می‌داشته است. شرط سوم این است که برای رهایی از مشکل شخصیت، سیاست مورد بحث باید متعلق به گروه باشد نه یک فرد حکم‌ران، و از طول عمر سیاسی یک نفر تجاوز کند. سو ٕ حکومت یک پادشاه یا یک جبار آنقدر رایج و فراوان است و آنقدر جنبهٔ شخصی دارد که شایان پژوهش عمومی نیست. حکومت جمعی، یا توالی فرمانروایان در یک مقام، مثلاً مورد پاپ‌های رنسانس،مسئلهٔ های مهم‌تری را پیش می‌آورد.
