​نیروی انسانی یکی از مهمترین عوامل تولید است که از طریق مشارکت در تولید، چه به لحاظ یدی و فیزیکی و چه به لحاظ فکری و مدیریتی و تکنولوژیکی، نقش بسیار برجسته ای را در روند تولید ایفا می کند؛ به نحوی که به جرات می توان گفت جوامعی که موفق شده اند از طریق برنامه ریزی صحیح و متکی بر اصول و ضوابط علمی، نیروی انسانی کارآمدی به وجود آورند، به خوبی بر کمیابی های ناشی از دیگر عوامل تولید غالب آمده، اوضاع اقتصادی مطلوبی برای خود فراهم کرده اند. درک اهمیت و نقش نیروی انسانی علاوه بر آنکه کمک می کند تا تخصیص منابع بر اساس ضوابط اصولی و صحیح صورت گیرد، موجب می شود تا ساختار شکل گیری اجتماعات و اتحادیه های منتسب به کارگران به خوبی تفهیم گردد.

 

همچنین زمینه لازم برای آگاهی از چگونگی اتخاذ موضع فراهم آید، به گونه ای که در نهایت از مجموعه نیروی انسانی حداکثر بهره برداری و استفاده مطلوب برای ارتقاء سطح زندگی و اقتصاد جوامع انسانی فراهم شود و احساس بیهودگی و بطالت که عامل عمده کاهش تولیدات ناخالص ملی و همچنین بحرانهای اخلاقی و روحی است در فضای اشتغال نیروی انسانی از بین برود.

بخش اول: كليات و مدل بازار نيروی كار 

1. مقدمه‌ای بر اقتصاد كار و نيروی انسانی
2. تقاضا برای نيروی كار
3. عرضه نيروی كار
4. بازار نيروی كار
5. سرمايه انسانی
6. تفاوت مزدهای تعادلی در بلند مدت

بخش دوم: وجوه «خرد» اقتصاد كار 

1. انحصار در فروش و انحصار در خريد
2. اتحاديه‌های كارگری و تأثير آنها بر بازار كار
3. مزد و اشتغال در بخش عمومی
4. دخالت دولت در بازار كار

بخش سوم: وجوه «كلان» اقتصاد كار 

1. بيكاری و تورم در بازار كار
2. توزيع درآمد و بازاركار
3. مقررات قانونی درباره اقتصاد كار در ايران