وقتی که نیچه گریه کرد
کتاب When Nietzsche Wept نوشته اروین یالوم (Irvin D. Yalom), توسط انتشارات جنگل (انتشارت اصلی harper perennial) به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: زبان انگلیسی, رمان به زبان انگلیسی, داستانی فلسفی به زبان انگلیسی
اروین د. یالوم رمان When Nietzsche Wept را که یکی از بهترین رمان‌های روانشناسی به شمار می‌آید، در سال 1992 منتشر کرد. این در حالی است که وقایع رمان «وقتی نیچه گریست» در سال 1882 در شهر وینِ اتریش رخ می‌دهند.
یالوم در این کتاب قصد دارد تا به مخاطب نشان دهد که چگونه شرایط مختلف می‌تواند بستری برای پدید آمدنِ روش‌های گوناگون روان‌درمانگری باشد. در حقیقت دکتر برویر و نیچه هرگز دیداری با یکدیگر نداشتند، اما یالوم نقطه‌ی اتصالی بین روان‌کاوی در سال 1882 و آثار نیچه مشاهده می‌کند. درواقع یالوم از طریق گفتمان بین دو شخصیت اصلی کتاب «وقتی نیچه گریست»، ارزش‌ها و آرمان‌های نیچه را بار دیگر از منظر روانشناسی روایت (می‌کند) و مباحث روان‌کاوی خود را به کمک فلسفه تشریح می‌کند. از این‌رو، جمله‌هایی که در این کتاب در باب فلسفه، ناامیدی، تنهایی، ترس از پیری و مرگ و رنج‌های انسان از زبان نیچه مطرح شده، همگی برگرفته از آثار خود نیچه است.
اروین د. یالوم می‌گوید: «تاریخ روانشناسی با فروید آغاز نمی‌شود، بلکه با فیلسوفان باستان شروع می‌گردد. افرادی هم‌چون اپیکور، دِموکریت و افلاطون.» شایان ذکر است که «زیگموند فروید» نیز یکی از شخصیت‌های اصلی این داستان و دانشجوی دکتر برویر است. دربارهی کتاب «وقتی نیچه گریست» نقدهای متعددی نوشته شده است. به نقل از «بوستون گلوب»: «این کتاب، تحقیقی موشکافانه و رمانی هوشمندانه و سرشار از تخیل است». «واشنگتن پست» می‌نویسد: «کتابی نیرومند و معتبر. شگفتی در لحظه‌ای جادویی و تکان‌دهنده نهفته است.»
«تئودور روزاک»، نویسنده‌ی کتاب «کورسو» دربارهی اروین د. یالوم و رمان «وقتی نیچه گریست» می‌گوید: «وقتی نیچه گریست پس از جلاد عشق گامی رو به جلو برای یالوم محسوب می‌گردد. او افکار ژرف انسانی را در لفافه‌ی داستانی بی‌نظیر بیان می‌کند. بیش از این چه می‌توان خواست؟»
در سال 2007، «پینچاس پری» با اقتباس از رمان When Nietzsche Wept فیلمی آمریکایی با همین عنوان ساخت. از دیدگاه علاقمندان به نیچه، عمق شخصیت‌ها و حتی خود کتاب به خوبی و درستی در این فیلم ساخته و پرداخته نشده است، اما با این وجود برای مخاطبان دوستدار نیچه در همین حد هم می‌تواند جذاب و دیدنی باشد.
کتاب When Nietzsche Wept نوشته اروین یالوم (Irvin D. Yalom), توسط انتشارات جنگل (انتشارت اصلی harper perennial) به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: زبان انگلیسی, رمان به زبان انگلیسی, داستانی فلسفی به زبان انگلیسی
اروین د. یالوم رمان When Nietzsche Wept را که یکی از بهترین رمان‌های روانشناسی به شمار می‌آید، در سال 1992 منتشر کرد. این در حالی است که وقایع رمان «وقتی نیچه گریست» در سال 1882 در شهر وینِ اتریش رخ می‌دهند.
یالوم در این کتاب قصد دارد تا به مخاطب نشان دهد که چگونه شرایط مختلف می‌تواند بستری برای پدید آمدنِ روش‌های گوناگون روان‌درمانگری باشد. در حقیقت دکتر برویر و نیچه هرگز دیداری با یکدیگر نداشتند، اما یالوم نقطه‌ی اتصالی بین روان‌کاوی در سال 1882 و آثار نیچه مشاهده می‌کند. درواقع یالوم از طریق گفتمان بین دو شخصیت اصلی کتاب «وقتی نیچه گریست»، ارزش‌ها و آرمان‌های نیچه را بار دیگر از منظر روانشناسی روایت (می‌کند) و مباحث روان‌کاوی خود را به کمک فلسفه تشریح می‌کند. از این‌رو، جمله‌هایی که در این کتاب در باب فلسفه، ناامیدی، تنهایی، ترس از پیری و مرگ و رنج‌های انسان از زبان نیچه مطرح شده، همگی برگرفته از آثار خود نیچه است.
اروین د. یالوم می‌گوید: «تاریخ روانشناسی با فروید آغاز نمی‌شود، بلکه با فیلسوفان باستان شروع می‌گردد. افرادی هم‌چون اپیکور، دِموکریت و افلاطون.» شایان ذکر است که «زیگموند فروید» نیز یکی از شخصیت‌های اصلی این داستان و دانشجوی دکتر برویر است. دربارهی کتاب «وقتی نیچه گریست» نقدهای متعددی نوشته شده است. به نقل از «بوستون گلوب»: «این کتاب، تحقیقی موشکافانه و رمانی هوشمندانه و سرشار از تخیل است». «واشنگتن پست» می‌نویسد: «کتابی نیرومند و معتبر. شگفتی در لحظه‌ای جادویی و تکان‌دهنده نهفته است.»
«تئودور روزاک»، نویسنده‌ی کتاب «کورسو» دربارهی اروین د. یالوم و رمان «وقتی نیچه گریست» می‌گوید: «وقتی نیچه گریست پس از جلاد عشق گامی رو به جلو برای یالوم محسوب می‌گردد. او افکار ژرف انسانی را در لفافه‌ی داستانی بی‌نظیر بیان می‌کند. بیش از این چه می‌توان خواست؟»
در سال 2007، «پینچاس پری» با اقتباس از رمان When Nietzsche Wept فیلمی آمریکایی با همین عنوان ساخت. از دیدگاه علاقمندان به نیچه، عمق شخصیت‌ها و حتی خود کتاب به خوبی و درستی در این فیلم ساخته و پرداخته نشده است، اما با این وجود برای مخاطبان دوستدار نیچه در همین حد هم می‌تواند جذاب و دیدنی باشد.
