کتاب ژه نوشته کریستین بوبن با ترجمه دینا کاویانی, توسط نشر کتاب پارسه به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: ادبیات ملل, ادبیات داستانی, رمان خارجی
این طرف زندگی رازهایی دارد،آن طرف هم رازهایی دارد. رازها همه جا هستند. آدم بی آنکه از خودش چیزی بپرسد، آنها را می پذیرد… (بخشی از کتاب)
کریستین بوبن برای دوستداران ادبیات در ایران نامی آشنا و برای بسیاری نامی محبوب است. او از عشق، تنهایی، مرگ، زندگی و انسان امروز مینویسد. او برخلاف بسیاری از نویسندگان همدوره و همفکرش، قلمی تلخ و عبوسانه ندارد و نثرش به شعر و تغزل پهلو میزند.
ودر صفحه اخربوبن می نویسد:
«ژه به هنگام رفتن چیزی باقی گذاشته بود.بهترین قسمت وجودش را.اما شاید بهترین قسمت وجود ما، متعلق به مانیست. شاید ما فقط محافظ چیزی هستیم که پس از ناپدیدشدن ما، برجای می ماند.»
بعضیها آثار بوبن را در رسته عامهپسندها جا میدهند و برخی معتقدند بوبن طوری مینویسد که اندیشه و معناهای عمیق فلسفی و عاطفی را به خوبی و با لطیفترین شیوه بیان به مخاطبش عرضه میکند.
بوبن خود نوشتن را نوعی درمان می پندارد و بسیاری از مخاطبانش نیز برای تلطیف روان و بهبود حال خود به خوانش آثار او روی می آورند. روایتهای او سهلخوان است و سعی میکند طوری سخن بگوید که همه سنین و اقشار با متنهایش ارتباطی بیواسطه و آسان برقرار کنند.
کتاب ژه نوشته کریستین بوبن با ترجمه دینا کاویانی, توسط نشر کتاب پارسه به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: ادبیات ملل, ادبیات داستانی, رمان خارجی
این طرف زندگی رازهایی دارد،آن طرف هم رازهایی دارد. رازها همه جا هستند. آدم بی آنکه از خودش چیزی بپرسد، آنها را می پذیرد… (بخشی از کتاب)
کریستین بوبن برای دوستداران ادبیات در ایران نامی آشنا و برای بسیاری نامی محبوب است. او از عشق، تنهایی، مرگ، زندگی و انسان امروز مینویسد. او برخلاف بسیاری از نویسندگان همدوره و همفکرش، قلمی تلخ و عبوسانه ندارد و نثرش به شعر و تغزل پهلو میزند.
ودر صفحه اخربوبن می نویسد:
«ژه به هنگام رفتن چیزی باقی گذاشته بود.بهترین قسمت وجودش را.اما شاید بهترین قسمت وجود ما، متعلق به مانیست. شاید ما فقط محافظ چیزی هستیم که پس از ناپدیدشدن ما، برجای می ماند.»
بعضیها آثار بوبن را در رسته عامهپسندها جا میدهند و برخی معتقدند بوبن طوری مینویسد که اندیشه و معناهای عمیق فلسفی و عاطفی را به خوبی و با لطیفترین شیوه بیان به مخاطبش عرضه میکند.
بوبن خود نوشتن را نوعی درمان می پندارد و بسیاری از مخاطبانش نیز برای تلطیف روان و بهبود حال خود به خوانش آثار او روی می آورند. روایتهای او سهلخوان است و سعی میکند طوری سخن بگوید که همه سنین و اقشار با متنهایش ارتباطی بیواسطه و آسان برقرار کنند.