کتاب چهار هنر عکاسی جستاری فلسفی نوشته دومینیک مک ایورلوپس ترجمه حامد زمانی گندمانی توسط انتشارات کتاب پرگار به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب شامل عکاسی جستاری فلسفی ، رشته گرافیک ، عکاسی حرفه‌ای می‌باشد.
مطالبی که در این کتاب مطالعه خواهید کرد در حیطه فلسفه تحلیلی می‌گنجد و به همین دلیل مواجهه‌ای نو با عکاسی محسوب می‌شوند. لویس برپایه نظریاتی شکاکانه که در بستری تاریخی ظهور کرده‌اند، ماهیت هنری عکاسی را تشریح می‌کند. بدین منظور، یکی از محکمترین استدلال‌های شکاکانه را پیش می‌کشد؛ چهارگام کلیدی آن را تفکیک می‌کند و پس از تکذیب هر کدام از این گام‌ها به نحوی مجزا که با روشی حساب شده صورت می‌پذیرد، یکی از چهار هنر عکاسی را پیشنهاد می‌کند.گاه هر کدام از هنرهای ذکر شده مکتب‌های گوناگون یا حتی متضاد عکاسی را در بر می‌گیرند و بدین واسطه ساختارهای فکری تثبیت شده را در هم می‌شکنند و موجبات اعتراض برخی منتقدان و هنر‌شناسان را فراهم می‌سازند.
با توجه به ماهیت کتاب حاضر و مباحثی که بر اساس نظریه‌ها، در حوزه عکاسی پیش می‌کشد، باید گفت که مخاطبان این کتاب افرادی هستند که مسیر عکاسی را جدی‌تر دنبال می‌کنند. از آنجا که نویسنده برای تشریح نگرش خویش پیوسته به گام‌های استدلال مدنظر و استدلال‌های نشئت گرفته از آن رجوع می‌کند گویی از مخاطب انتظار دارد که با ارجاع چندین باره به گام‌های استدلال اصلی که در ضمیمه کتاب نیز قید شده است، مطالب را دنبال کرده و سعی کند با آهسته خوانی مفاهیم را درک کند.
کتاب چهار هنر عکاسی جستاری فلسفی نوشته دومینیک مک ایورلوپس ترجمه حامد زمانی گندمانی توسط انتشارات کتاب پرگار به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب شامل عکاسی جستاری فلسفی ، رشته گرافیک ، عکاسی حرفه‌ای می‌باشد.
مطالبی که در این کتاب مطالعه خواهید کرد در حیطه فلسفه تحلیلی می‌گنجد و به همین دلیل مواجهه‌ای نو با عکاسی محسوب می‌شوند. لویس برپایه نظریاتی شکاکانه که در بستری تاریخی ظهور کرده‌اند، ماهیت هنری عکاسی را تشریح می‌کند. بدین منظور، یکی از محکمترین استدلال‌های شکاکانه را پیش می‌کشد؛ چهارگام کلیدی آن را تفکیک می‌کند و پس از تکذیب هر کدام از این گام‌ها به نحوی مجزا که با روشی حساب شده صورت می‌پذیرد، یکی از چهار هنر عکاسی را پیشنهاد می‌کند.گاه هر کدام از هنرهای ذکر شده مکتب‌های گوناگون یا حتی متضاد عکاسی را در بر می‌گیرند و بدین واسطه ساختارهای فکری تثبیت شده را در هم می‌شکنند و موجبات اعتراض برخی منتقدان و هنر‌شناسان را فراهم می‌سازند.
با توجه به ماهیت کتاب حاضر و مباحثی که بر اساس نظریه‌ها، در حوزه عکاسی پیش می‌کشد، باید گفت که مخاطبان این کتاب افرادی هستند که مسیر عکاسی را جدی‌تر دنبال می‌کنند. از آنجا که نویسنده برای تشریح نگرش خویش پیوسته به گام‌های استدلال مدنظر و استدلال‌های نشئت گرفته از آن رجوع می‌کند گویی از مخاطب انتظار دارد که با ارجاع چندین باره به گام‌های استدلال اصلی که در ضمیمه کتاب نیز قید شده است، مطالب را دنبال کرده و سعی کند با آهسته خوانی مفاهیم را درک کند.
