کتاب وقتی رودخانه ها می خشکند آب بحران قرن بیست و یکم نوشته فرد پی یرس با ترجمه بهشید دلیلی, توسط انتشارات بهجت به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: جغرافیا, افزایش منابع آب, نقش فراوانی در آباد سازی محیط
شناختن رودخانه های بزرگ دنیا، رودخانه ها که نقش فراوانی در آباد سازی محیط پیرامونشان دارند و حال بخش عظیمی از آنها در حال نابودی است و آبشان روز به روز رو به نقصان است. اما چه چیزی زمینه بروز چنین وقایعی را فراهم می آورد و چه در انتظار دنیای پس از رودخانه هاست؟
بخشی از کتاب
یکی از اشکالات دنیای مدرن عدم درک طبیعت است. وقتی مالکیت زمین مساوی با داشتن پول نقد و ارزش یک مکان با شرایط طبیعی مطمئن و تغییر ناپذیر آن سنجیده می شود، وقتی سیلاب ها به مثابه حادثه ی ناگواری تلقی می شوند، مالکیت منطقه ای متحول، رایج نیست. دنیای مدرن می خواهد به گونه ای که رودخانه ها را پشت سدها اسیر کرد، تالاب ها را محصور و رام کند. نسل های متوالی از مهندسان، آب هایی را که به این زمین ریخته تلف شده انگاشته اند. همیشه تصور بر این بوده که این آب ها را برای استفاده های دیگری به کار گرفت. صاحبان زمین ها باتلاقی با ناامیدی از پیروزی بر تحولات آن، عموما ترجیح می دهند که تالاب ها را خشک کنند، دور آن ها حصار بکشند و بعد شروع به کار کنند. هر طور که به موضوع نگاه کنیم، تالاب ها ثروتیست که به سادگی از دست می رود.
کتاب وقتی رودخانه ها می خشکند آب بحران قرن بیست و یکم نوشته فرد پی یرس با ترجمه بهشید دلیلی, توسط انتشارات بهجت به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: جغرافیا, افزایش منابع آب, نقش فراوانی در آباد سازی محیط
شناختن رودخانه های بزرگ دنیا، رودخانه ها که نقش فراوانی در آباد سازی محیط پیرامونشان دارند و حال بخش عظیمی از آنها در حال نابودی است و آبشان روز به روز رو به نقصان است. اما چه چیزی زمینه بروز چنین وقایعی را فراهم می آورد و چه در انتظار دنیای پس از رودخانه هاست؟
بخشی از کتاب
یکی از اشکالات دنیای مدرن عدم درک طبیعت است. وقتی مالکیت زمین مساوی با داشتن پول نقد و ارزش یک مکان با شرایط طبیعی مطمئن و تغییر ناپذیر آن سنجیده می شود، وقتی سیلاب ها به مثابه حادثه ی ناگواری تلقی می شوند، مالکیت منطقه ای متحول، رایج نیست. دنیای مدرن می خواهد به گونه ای که رودخانه ها را پشت سدها اسیر کرد، تالاب ها را محصور و رام کند. نسل های متوالی از مهندسان، آب هایی را که به این زمین ریخته تلف شده انگاشته اند. همیشه تصور بر این بوده که این آب ها را برای استفاده های دیگری به کار گرفت. صاحبان زمین ها باتلاقی با ناامیدی از پیروزی بر تحولات آن، عموما ترجیح می دهند که تالاب ها را خشک کنند، دور آن ها حصار بکشند و بعد شروع به کار کنند. هر طور که به موضوع نگاه کنیم، تالاب ها ثروتیست که به سادگی از دست می رود.