کتاب نون نوشتن نوشته محمود دولت آبادی, توسط انتشارات چشمه به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: ادبیات فارسی، رمان فارسی، داستان های فارسی، داستان مستند
اندیشیدن را جدی بگیریم.اندیشیدن. آنچه ما کم داریم، مردان و زنانی است که اندیشیدن را جدی گرفته باشند. اندیشیدن باید به مثابه ی یک کار مهم تلقی بشود. اندیشه ورزیدن. بند زبان را ببندیم و بال اندیشه را بگشاییم. نویشنده نباید فقط در بند گفتن باشد. برای گفتن همیشه وقت هست، اما برای اندیشیدن ممکن است دیر بشود. چرا یک نویسنده نباید مغز خود را برای اندیشیدن و برای تخیل تربیت کند؟
من که قصه ی سکندر و دارا نخوانده ام. اما شما که خوانده اید یا می روید که بخوانید، بکوشید تا آن را نیک دریابید و بدانید. یهنی که خوب بفهمیدش. در نویسندگی این خروش جوانی را باید با تدبیر در آمیخت. کم گفتن و بیشتر اندیشیدن را باید فرا گرفت . نویسنده بیشتر با خود و با انچه در کار پرداختن هست و در گفت و گو است. نویسنده نمی خواهد و نباید در کوتاه مدت کسی را در مورد چیزی که بدان معتقد است، قانع کند. در وهله ی اول ، نویسنده می باید ضمن کشمکش درونی اش که دارد خود را به انجام کاری مجاب کند
در برخوردهایی که بین بیشتر علاقه مندان به ادبیات با من پیش می آید، می بینیم که نسبت به گذشته ی من کنجکاوی نشان می دهند و تگر روشان بشود، می چرسن " آقای دولت آبادی یک کمی از خودتان از کذشته ی خودتان تعریف کنید" به این دوستان با صراحت باید گفت:......
کتاب نون نوشتن نوشته محمود دولت آبادی, توسط انتشارات چشمه به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: ادبیات فارسی، رمان فارسی، داستان های فارسی، داستان مستند
اندیشیدن را جدی بگیریم.اندیشیدن. آنچه ما کم داریم، مردان و زنانی است که اندیشیدن را جدی گرفته باشند. اندیشیدن باید به مثابه ی یک کار مهم تلقی بشود. اندیشه ورزیدن. بند زبان را ببندیم و بال اندیشه را بگشاییم. نویشنده نباید فقط در بند گفتن باشد. برای گفتن همیشه وقت هست، اما برای اندیشیدن ممکن است دیر بشود. چرا یک نویسنده نباید مغز خود را برای اندیشیدن و برای تخیل تربیت کند؟
من که قصه ی سکندر و دارا نخوانده ام. اما شما که خوانده اید یا می روید که بخوانید، بکوشید تا آن را نیک دریابید و بدانید. یهنی که خوب بفهمیدش. در نویسندگی این خروش جوانی را باید با تدبیر در آمیخت. کم گفتن و بیشتر اندیشیدن را باید فرا گرفت . نویسنده بیشتر با خود و با انچه در کار پرداختن هست و در گفت و گو است. نویسنده نمی خواهد و نباید در کوتاه مدت کسی را در مورد چیزی که بدان معتقد است، قانع کند. در وهله ی اول ، نویسنده می باید ضمن کشمکش درونی اش که دارد خود را به انجام کاری مجاب کند
در برخوردهایی که بین بیشتر علاقه مندان به ادبیات با من پیش می آید، می بینیم که نسبت به گذشته ی من کنجکاوی نشان می دهند و تگر روشان بشود، می چرسن " آقای دولت آبادی یک کمی از خودتان از کذشته ی خودتان تعریف کنید" به این دوستان با صراحت باید گفت:......