کتاب فضای پوچ نوشته هال فاستر، رم کولهاس ترجمه محیا صادقی پور، سروش محمدپور توسط انتشارات فکر نو به چاپ رسیده است.

موضوع کتاب: معماری، فنی و مهندسی، طراحی و معماری

ازآنجایی‌که ما از سودگرایی بیم داریم، خودمان را به غرق‌شدنی مادام‌العمر در استبداد محکوم کرده‌ایم. اگر فضای کم‌ارزش، مخروبه‌های انسانی‌ای باشد که بستر جهان را به شکلی نابسامان پوشانیده، فضای پوچ، فضاهای باقی‌مانده‌ای خواهد بود که انسان در این سیاره رها کــرده است. فــرآورده‌های مصــنوعِ مدرن‌سازی، معماری مدرن نیست بلکه فضای پوچ است. فضای پوچ چیزی است که پس از مدرن‌سازی باقی‌مانده و مسیر خود را ادامه داده است یا به‌طور دقیق‌تر، آنچه در روند پیشرویِ مدرن‌سازی ایجادشده و به‌نوعی پس‌آیند آن است. مدرن‌سازی، برنامه‌ای منطقی شامل اشتراک‌گذاریِ موهبت‌های علم، به‌طور جهانی داشت.

فضای پوچ آرمان یا نابسامانی آن است. هرچند بخش‌های فردی آن، نتیجهٔ ابداعاتی درخشان است که به‌وضوح توسط هوش انسانی طراحی و به‌وسیلهٔ محاسباتی لایتناهی تقویت‌شده‌اند، مجموع آن‌ها پایانی برای دورهٔ روشنگری است. ظهور آن به شکل بیهودگی، پالایشی سطح پایین است. فضای پوچ مجموعِ کل دستاورد معاصر ما است؛ ما بیش از مجموعِ تمامی نسل‌های گذشته، چیزهایی ساخته‌ایم، اما اثری در همان مقیاس ثبت نکرده‌ایم. ما اهرامی به ارث نمی‌گذاریم.

با توجه به تعریف جدید از زشتی، در حال حاضر، در قرن بیست‌ویکم، فضاهای پوچ بیشتری نسبت به بقایای قرن بیستم در حال ساخت است. اشتباه است که ساختِ معماری مدرن را برای قرن بیستم ثبت کنیم. معماری در قرن بیستم ناپدید شد؛ توصیفاتی را تحت امیدی میکروسکوپی می‌خواندیم که معماری به چیزی بدیع و نو تبدیل خواهد شد؛ نگرانی دربارهٔ حجم بناها، دیدمان را به معماری مردمی نابینا کرده است.