کتاب ضرورت تئاتر نوشته پال وودارف با ترجمه بهزاد قادری سهمی، توسط انتشارات بیدگل به چاپ رسیده است.

موضوع کتاب: ادبیات، ادبیات نمایشی، تئاتر، نمایشنامه، هنر تماشا کردن

 بزرگ‌ترین دستاورد افلاطون در ضیافت این است که پایگاه تئاتر به مثابۀ هنری ویژۀ گروهی خاص را متزلزل کرد. شاید در فرهنگ نوشتاری یونان او از نخستین کسانی بودکه زندگی را سراسر صحنۀ تئاتر می­‌دانست.

 اینک وودراف در ضرورت تئاتر یکبار دیگر از همین زاویه به تئاتر نگاه می کند. او تماشا­ی دیگران و تماشایی‌ ­کردن خود را هنر و نوعی کارورزی در زمینۀ رشد دموکراسی می‌­داند، به معنایی همان کاری که سقراط در خیابان ­‌های آتن می­‌کرد. در عین حال، ودراف تماشای دیگران و تماشایی‌ کردن خود را هنری می‌­داند که، از راه پرورش منش انسان، با علم اخلاق پیوند نزدیکی دارد.

کتاب ضرورت تئاتر پاسخی‌ است‌‌ به اتهام افلاطون علیه وجه تقلیدی هنر که در تئاتر خیلی به چشم می­‌آید؛ هنری که، به عنوان یک رخداد، در تمام صحنه­‌های زندگی مانند عروسی، فوتبال، حضور دارد.