کتاب شعر فضا نوشته تادائو آندو ترجمه محمدرضا شیرازی توسط انتشارات فکر نو به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: معماری، فضا در معماری
اگر نیچه و دیلتای فیلسوفان زندگی‌اند، بی‌شک آندو معمار زندگی است. او به دنبال «فضای زندگی» است. فضایی که در آن زندگی روزانه جاری باشد و بتوان روابط میان انسان و چیزها را بازسازی کرد. این فضا، یک فضای بنیادین است. فضایی که صرفاً عملکردی نیست، بلکه بیشتر حامل معناست و به رویه‌های ژرف وجود می‌پردازد. این فضا، نماد زندگی روزانه است.
آندو در نوشته‌هایش به عناصر معماری ـ مثل دیوار، ستون، پله و پنجره ـ و مفاهیم معمارانه‌ای چون نور، هندسه و چشم‌انداز می‌اندیشد و درک و دریافت خود از آن‌ها را بیان می‌دارد. او به ما می‌آموزد که چگونه ببینیم، روح چیزها را دریافت کنیم و آن‌ها را در کارهایمان بنهیم. در حین خواندن نوشته‌ها و گفته‌هایش، به‌وضوح می‌بینیم که او تاریخ هنر و معماری را خوب می‌شناسد و از هنرمندان، سبک‌ها و نگرش‌ها بسیار سخن می‌گوید. این شناخت، بی‌شک گسترۀ دید او را فراخ‌تر می‌سازد و به نگاهش جامعیت و فراگیری می‌بخشد. او نه‌تنها از ژاپن، بلکه از غرب نیز بسیار آموخته و فضاهای آن را در سفری طولانی تجربه نموده است..
آندو را باید «خواند» و این کتاب، قصد آن دارد تا امکان چنین خوانشی را فراهم آورد.
در نوشتۀ حاضر مقالات متعددی از آندو گلچین شده که سویه‌های اصلی اندیشه‌اش را در برمی‌گیرد. در آخر نیز چند مقاله انتقادی از معماران بزرگی چون رنزو پیانو، پیتر آیزنمن، پل آندرو و دیگران آمده است که نشان می‌دهد آن‌ها دربارۀ آندو چگونه می‌‌نویسند
کتاب شعر فضا نوشته تادائو آندو ترجمه محمدرضا شیرازی توسط انتشارات فکر نو به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: معماری، فضا در معماری
اگر نیچه و دیلتای فیلسوفان زندگی‌اند، بی‌شک آندو معمار زندگی است. او به دنبال «فضای زندگی» است. فضایی که در آن زندگی روزانه جاری باشد و بتوان روابط میان انسان و چیزها را بازسازی کرد. این فضا، یک فضای بنیادین است. فضایی که صرفاً عملکردی نیست، بلکه بیشتر حامل معناست و به رویه‌های ژرف وجود می‌پردازد. این فضا، نماد زندگی روزانه است.
آندو در نوشته‌هایش به عناصر معماری ـ مثل دیوار، ستون، پله و پنجره ـ و مفاهیم معمارانه‌ای چون نور، هندسه و چشم‌انداز می‌اندیشد و درک و دریافت خود از آن‌ها را بیان می‌دارد. او به ما می‌آموزد که چگونه ببینیم، روح چیزها را دریافت کنیم و آن‌ها را در کارهایمان بنهیم. در حین خواندن نوشته‌ها و گفته‌هایش، به‌وضوح می‌بینیم که او تاریخ هنر و معماری را خوب می‌شناسد و از هنرمندان، سبک‌ها و نگرش‌ها بسیار سخن می‌گوید. این شناخت، بی‌شک گسترۀ دید او را فراخ‌تر می‌سازد و به نگاهش جامعیت و فراگیری می‌بخشد. او نه‌تنها از ژاپن، بلکه از غرب نیز بسیار آموخته و فضاهای آن را در سفری طولانی تجربه نموده است..
آندو را باید «خواند» و این کتاب، قصد آن دارد تا امکان چنین خوانشی را فراهم آورد.
در نوشتۀ حاضر مقالات متعددی از آندو گلچین شده که سویه‌های اصلی اندیشه‌اش را در برمی‌گیرد. در آخر نیز چند مقاله انتقادی از معماران بزرگی چون رنزو پیانو، پیتر آیزنمن، پل آندرو و دیگران آمده است که نشان می‌دهد آن‌ها دربارۀ آندو چگونه می‌‌نویسند
