کتاب سرمه ای نوشته حامد عسگری توسط انتشارات نیماژ به چاپ رسیده است.

بخشی از متن کتاب سرمه ای

هر نسیمی که نصیب از گل و باران ببرد

می‌تواند خبر از مصر به کنعان ببرد 

آه از عشق که یک مرتبه تصمیم گرفت: یوسف از چاه درآورده به زندان ببرد

وای بر تلخی فرجام رعیت پسری

که بخواهد دلی از دختر یک خان ببرد

ماهرویی دل من برده و ترسم این است

سرمه بر چشم کشد، زیره به کرمان ببرد

دودلم اینکه بیاید من معمولی را

سر و سامان بدهد یا سر و سامان ببرد

مرد آن‌گاه که از درد به خود می‌پیچد

ناگزیر است لبی تا لب قلیان ببرد

شعر کوتاه ولی حرف به اندازه‌ی کوه

باید این قائله را "آه" به پایان ببرد

شب به شب قوچی ازین دهکده کم خواهد شد

ماده گرگی دل اگر از سگ چوپان ببرد!»؛ «باید بنشینم گله‌ها را بشمارم

با طول مژه فاصله‌ها را بشمارم

یوسف شده‌ام تا بنشینم ته این چاه

زنگ شتر قافله‌ها را بشمارم

تا نارونی پیرم و قسمت نشد امسال

بر شانه‌ی خود چلچله‌ها را بشمارم