کتاب رومئو و ژولیت نوشته ویلیام شکسپیر با ترجمه فواد نظیری, توسط انتشارات ثالث به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: ادبیات, نمایشنامه نویسی, نمایشنامه خارجی
رومئو و ژولیت تراژدی نوشتهشده توسط ویلیام شکسپیر در اوایل کار اوست که در مورد دو عاشق ناکام است. این نمایشنامه یکی از محبوبترین نمایشنامههای شکسپیر در زمان حیاتش میباشد و در کنار هملت یکی از نمایشنامههایی است که بر روی پرده رفته است. امروزه از شخصیتهای اصلی داستان بهعنوان عاشقان آرمانی یاد میشود.
رومئو و ژولیت کششی به داستانهای عاشقانه دوران باستان دارد. درونمایه اثر براساس داستانی ایتالیایی است، که به صورت شعر با نام تاریخ باستانی رومئو و ژولیت توسط ارتور برووک در سال ۱۵۶۲، و به صورت نثر در سال ۱۵۹۱ توسط ویلیام پینتر نوشته شدند. شکسپیر از هر دو اثر استفاده کرد، ولی برای گسترش داستان، شخصیتهای مکمل داستان به خصوص مرکوتیو و پاریس را دچار تغییراتی نمود.
در رومئو و ژولیت ایدئولوژی عشق رمانتیک به ایدئولوژی آیین مرگ نیمه دوم قرن پانزدهم پیوند خورده است.آیین مرگی که به ویژه در نقاشی ها، نگاره ها و تصاویری که عشق، شادمانی و مرگ را به هم ربط می دهند تا دوره رنسانس باقی مانده بود.
کتاب رومئو و ژولیت نوشته ویلیام شکسپیر با ترجمه فواد نظیری, توسط انتشارات ثالث به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: ادبیات, نمایشنامه نویسی, نمایشنامه خارجی
رومئو و ژولیت تراژدی نوشتهشده توسط ویلیام شکسپیر در اوایل کار اوست که در مورد دو عاشق ناکام است. این نمایشنامه یکی از محبوبترین نمایشنامههای شکسپیر در زمان حیاتش میباشد و در کنار هملت یکی از نمایشنامههایی است که بر روی پرده رفته است. امروزه از شخصیتهای اصلی داستان بهعنوان عاشقان آرمانی یاد میشود.
رومئو و ژولیت کششی به داستانهای عاشقانه دوران باستان دارد. درونمایه اثر براساس داستانی ایتالیایی است، که به صورت شعر با نام تاریخ باستانی رومئو و ژولیت توسط ارتور برووک در سال ۱۵۶۲، و به صورت نثر در سال ۱۵۹۱ توسط ویلیام پینتر نوشته شدند. شکسپیر از هر دو اثر استفاده کرد، ولی برای گسترش داستان، شخصیتهای مکمل داستان به خصوص مرکوتیو و پاریس را دچار تغییراتی نمود.
در رومئو و ژولیت ایدئولوژی عشق رمانتیک به ایدئولوژی آیین مرگ نیمه دوم قرن پانزدهم پیوند خورده است.آیین مرگی که به ویژه در نقاشی ها، نگاره ها و تصاویری که عشق، شادمانی و مرگ را به هم ربط می دهند تا دوره رنسانس باقی مانده بود.