کتاب جراح دیوانه نوشته یورگن توروالد ترجمه ذبیح الله منصوری توسط انتشارات زرین به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: زبان و ادبیات ملل، رمان های تاریخی، رمان های خارجی، داستان های خارجی
قهرمان اصلی این کتاب (زائر بروخ) در آخر عمر دجار جنون ادواری شد واین عارضه در سال های پایانی عمر عارض بعضی از مرد ها و زن ها می شود و ساده ترین پدیده آن، نسیان دوره پیری است که تعدادی از سالخوردگان، به آن مبتلا می گردند و حتی آن عارضه ساده هم برای دیگران بدون خطر یا ضرر نیست زیرا یک زن یا مرد سالخورده، ممکن است وعده ای را به دیگری داده فراموش کند و او را دچار بلاتکلیفی یا خطر نماید.
آزموده شده کسانی که تا آخر عمر حافظه خود را به کار می اندازند دچار نسیان دوره پیری نمی شود و استادان دانشگاه از این قبیل هستند و چون در دوره سالخوردگی مثل دوره جوانی از حافظه خود استفاده می نماید و همچنان آن را به کار می اندازد، گرفتار فراموشی دوره پیری نمی شود.(زائر بروخ)چون مردی دانشمند بود و مثل دانشمندان دیگر، در دوره پیری کتاب می خواند و نمی گذاشت که حافظه اش تعطیل شود، نباید دچار فراموشی که مبدل به جنون ادواری گردید بشوذ و لذا وضع روحی اش یک پدیده استثنایی بوده و مردی چون او، نبایستی در آخر عمر دچار جنون ادواری شود و بر اثر دیوانگی وی، فجایعی که در این کتاب می خوانیم روی بدهد.
کتاب جراح دیوانه نوشته یورگن توروالد ترجمه ذبیح الله منصوری توسط انتشارات زرین به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب: زبان و ادبیات ملل، رمان های تاریخی، رمان های خارجی، داستان های خارجی
قهرمان اصلی این کتاب (زائر بروخ) در آخر عمر دجار جنون ادواری شد واین عارضه در سال های پایانی عمر عارض بعضی از مرد ها و زن ها می شود و ساده ترین پدیده آن، نسیان دوره پیری است که تعدادی از سالخوردگان، به آن مبتلا می گردند و حتی آن عارضه ساده هم برای دیگران بدون خطر یا ضرر نیست زیرا یک زن یا مرد سالخورده، ممکن است وعده ای را به دیگری داده فراموش کند و او را دچار بلاتکلیفی یا خطر نماید.
آزموده شده کسانی که تا آخر عمر حافظه خود را به کار می اندازند دچار نسیان دوره پیری نمی شود و استادان دانشگاه از این قبیل هستند و چون در دوره سالخوردگی مثل دوره جوانی از حافظه خود استفاده می نماید و همچنان آن را به کار می اندازد، گرفتار فراموشی دوره پیری نمی شود.(زائر بروخ)چون مردی دانشمند بود و مثل دانشمندان دیگر، در دوره پیری کتاب می خواند و نمی گذاشت که حافظه اش تعطیل شود، نباید دچار فراموشی که مبدل به جنون ادواری گردید بشوذ و لذا وضع روحی اش یک پدیده استثنایی بوده و مردی چون او، نبایستی در آخر عمر دچار جنون ادواری شود و بر اثر دیوانگی وی، فجایعی که در این کتاب می خوانیم روی بدهد.
