کتاب بیداری نوشته کیت شوپن با ترجمه فرزانه دوستی، توسط انتشارات بیدگل به چاپ رسیده است.

موضوع کتاب: ادبیات، ادبیات داستانی، رمان، رمان خارجی

رمان بیداری، به‌دور از نمادهای بیدارگرانۀ انقلابی، قصۀ زنی معمولی را روایت می کند که خرده‌ رؤیاهایی دارد و سر سوزن ذوقی، از رفاه زندگی زناشویی دلزده است، با ملال روزمره‌اش جنگ دارد ، درکی از موهبت مادری و شکوهِ همسرداری ندارد، به سنت‌ها پشت می‌کند و آخرسر هم به‌دست خود به فنا می‌رود. روایتِ آشنای زن طبقۀ مرفه قرن‌نوزدهمی که نمونه‌های اعلایش را در مادام بوواری گوستاو فلوبر، آنا کارنینای لِف تالستوی و هدا گابلرِ هنریک ایبسن دیده‌ایم، با این تفاوت که حالا نویسندۀ داستان زن است.

استفانیا چوچا در باره این رمان می نویسد  در بیداری، جهان در قالب‌های عینی باشکوهی بازنمایی می‌شود، مملو از تجاربی که حواس آدمی را تحریک می‌کنند: از پارچۀ لباس زن‌ها گرفته تا اشارات پیاپی به غذاهای لذیذ و رنگ‌های زنده، از موسیقی هیجان‌ انگیز مادموازل گرفته تا آوای همیشگی دریا 

 این رمان نخستین بار در سال 1899 به چاپ رسید. کتاب داستان ادنا پونتلیه، زنی ویکتوریایی در اواخر قرن نوزدهم  بود که در یکی از ایالت‌های جنوبی آمریکا زندگی می کرده را روایت می کند و کشمکش او بر سر دوراهی‌هایی که جامعه برایش انتخاب کرده.
عنوان کتاب اشاره می کند به انقلابی درونی فرد که در طول داستان برای ادنا اتفاق می‌افتد و او را از خوابی چند ساله بیدار می‌ کند. این رمان «بیداری» در زمان انتشارش مولد طیف گسترده‌ای از واکنش‌های متفاوت در میان خوانندگان و منتقدان شد، چراکه در نوع خود یکی از نخستین آثار ادبیات آمریکایی بود که بدون هیچ نشانی از تمکین و مدار و به شکلی بی‌پروا سراغ مسائل زنان رفته بود

مطالب رمان ترکیبی است از روایت واقع‌گرایانه، نقد اجتماعی و پیچیدگی‌های روان‌شناختی.
این رمان  از پیشگامان ادبیات مدرنیستی امریکایی بشمار می رود و در کنار آثار نویسندگانی چون ویلیام فاکنر و ارنست همینگوی قرار دارد. و تاثیرش در آثار نویسندگان معاصری چون ایدیت وارتون و هنری جیمز طنین انداز شده است. بیداری همچنین در کنار نخستین آثار ادبیات جنوبی آمریکا قرار گرفت؛ ادبیاتی که بعدها با آثار ویلیام فاکنر، فلانری اوکانر، کارسون مکالرز و تنسی ویلیامز به یکی از مهم‌ترین جریان‌های ادبی قرن بیستم تبدیل می‌شود.