کتاب بگذار سخن بگویم نوشته دومیتیلا باریوس دچونگرا, موئما ویئزر با ترجمه احمد شاملو, عسکری پاشایی, توسط انتشارات نگاه به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب شامل ادبیات ملل, رمان خارجی، ادبیات داستانی, داستان خارجی میباشد.
بدی عمده کار این بود که در قرارداد میان مشاور و آن دسته از زن ها که کلک خوده بودند، به اندازه سر سوزن هم چیزی وجود نداشت که برای کمک به کارگرها بشود جایی اش را چسبید و حالا آن ها مجبورند مثل ییک مشت بره به آن کار گند ادامه دهند و جیکشان هم در نیاید .
فکر فراهم آوردن این شهادت وقتی به سرم زد که دومیتیلا باریوس دِ چونگارا را در دادگاهِ سال جهانی زن دیدم. بانی این دادگاه که در سال 1975 در مکزیک برگزار شد، سازمان ملل بود. او را آن‌جا دیدم. اهل و ساکن بولیوی، از کوهپایه‌نشینان جبال آند و مادر هفت فرزند است. شوهرش معدنچی است. به نمایندگی «کمیتۀ زنان خانه‌دار» سیگلو وِنتِه به «دادگاه» آمده بود. این کمیته، رهبرِ تشکیلاتی است که همسران کارگران بخش مرکزی معدن قلع اردوگاه سیگلو وِنتِه سازمان داده‌اند.
حاصل سال‌ها مبارزه و شناخت تعهد او یک دعوت‌نامۀ رسمی بود از سوی سازمان ملل که از او خواسته بودند در آن حادثه حاضر باشد.
تنها زن از طبقۀ زحمتکش بود که به نمایندگی از بولیوی به‌طور فعالی در آن دادگاه شرکت داشت. سخنانش تأثیر عمیقی در حاضران به جای می‌گذاشت و این تأثیر بی‌گمان از این حقیقت آب می‌خورد که «دومیتیلا چیزی را تجربه کرده است که زنان دیگر فقط حرفش را می‌زدند.» این قضاوت یک زن روزنامه‌نگار سوئدی بود.
کتاب بگذار سخن بگویم نوشته دومیتیلا باریوس دچونگرا, موئما ویئزر با ترجمه احمد شاملو, عسکری پاشایی, توسط انتشارات نگاه به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب شامل ادبیات ملل, رمان خارجی، ادبیات داستانی, داستان خارجی میباشد.
بدی عمده کار این بود که در قرارداد میان مشاور و آن دسته از زن ها که کلک خوده بودند، به اندازه سر سوزن هم چیزی وجود نداشت که برای کمک به کارگرها بشود جایی اش را چسبید و حالا آن ها مجبورند مثل ییک مشت بره به آن کار گند ادامه دهند و جیکشان هم در نیاید .
فکر فراهم آوردن این شهادت وقتی به سرم زد که دومیتیلا باریوس دِ چونگارا را در دادگاهِ سال جهانی زن دیدم. بانی این دادگاه که در سال 1975 در مکزیک برگزار شد، سازمان ملل بود. او را آن‌جا دیدم. اهل و ساکن بولیوی، از کوهپایه‌نشینان جبال آند و مادر هفت فرزند است. شوهرش معدنچی است. به نمایندگی «کمیتۀ زنان خانه‌دار» سیگلو وِنتِه به «دادگاه» آمده بود. این کمیته، رهبرِ تشکیلاتی است که همسران کارگران بخش مرکزی معدن قلع اردوگاه سیگلو وِنتِه سازمان داده‌اند.
حاصل سال‌ها مبارزه و شناخت تعهد او یک دعوت‌نامۀ رسمی بود از سوی سازمان ملل که از او خواسته بودند در آن حادثه حاضر باشد.
تنها زن از طبقۀ زحمتکش بود که به نمایندگی از بولیوی به‌طور فعالی در آن دادگاه شرکت داشت. سخنانش تأثیر عمیقی در حاضران به جای می‌گذاشت و این تأثیر بی‌گمان از این حقیقت آب می‌خورد که «دومیتیلا چیزی را تجربه کرده است که زنان دیگر فقط حرفش را می‌زدند.» این قضاوت یک زن روزنامه‌نگار سوئدی بود.
