مجموعه داستان «الف» با داستانی به نام «نامیرا» آغاز می‌گردد که تأثیر نامیرایی را بر زندگی انسان‌ها به تصویر می‌کشد. راوی داستان شهر نامیرایان را همچون کابوسی می‌بیند که با وجود اینکه در دل صحرا پنهان شده، اما برای «کائنات» و حتی «گذشته» و «آینده» خطری هول‌انگیز به شمار می‌آید. نویسنده روایتی تودرتو را تعریف می‌کند که بی‌شباهت به نثر داستان‌نویسی او نیست و خواننده را مبهوت خود می‌کند. او همچنین در داستان دیگری از کتاب برای توصیف الف، نخستین حرف الفبای قدسی، تلاش و کندوکاوی مأیوس‌ناشدنی می‌کند تا بتواند آنچه را در قالب کلام نمی‌گنجد، به توصیف دربیاورد. الف نقش انسانی است که با انگشتش آسمان و زمین را نشان می‌دهد و می‌خواهد بگوید جهان زیرین همچون آینه‌ای انعکاسی از جهان رویین است.

داستان‌های این آفریننده‌ ادبی سرشار از نمادهایی هستند که فانتزی به نظر می‌رسند و با فاصله گرفتن از واقع‌گرایی خلق شده‌اند. بیشتر داستان‌های او با افسانه‌های تاریخی، هزارتوها، فلسفه، رؤیا و آینه‌ها پیوند خورده است. همین موارد سبب شده تا برخی منتقدان آثار وی را سرآغازی بر جنبش «رئالیسم جادویی» در آمریکای لاتین بدانند و او را پس از مرگش در ردیف نویسندگان پست‌مدرن قرار دهند.