کتاب وقتی مرگ وارد فضای درمانی می‌شود نوشته لورا بارنت با ترجمه دکتر مجتبی دلیر، فرزانه رسانه، توسط انتشارات ارجمند به چاپ رسیده است. این کتاب شامل موضوعاتی از قبیل روانشناسی، روان درمانی و مشاوره، روان درمانی وجودی,والدین داغدیده می‌باشد. کتاب حاضر با مطرح کردن فلسفه وجودی و بررسی آراء فیلسوفانی که دیدگاههای وجودی بر نظریه آنها بنا شده است، در ژرفای مبحث مرگ گام می‌نهد. سپس مسائل اساسی وجود بشر را در راستای پرداختن به مرگ و مردن مطرح کرده و آنها را از جنبه درمانی بررسی می‌نماید.
کتاب وقتی مرگ وارد فضای درمانی می‌شود نوشته لورا بارنت با ترجمه دکتر مجتبی دلیر، فرزانه رسانه، توسط انتشارات ارجمند به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب شامل روانشناسی، روان درمانی و مشاوره، روان درمانی وجودی,والدین داغدیده می‌باشد.
دانشافزایی درباره مرگ بهویژه برای هر فرد فعّال در حوزۀ علوم انسانی ضرورت دارد؛ متخصصانِ روانشناسی، رواپزشکی، روانپرستاری، مشاوره، مددکاری، مامایی، پرستاری، پزشکی، پیراپزشکی، جامعهشناسی، علوم تربیتی، الهیات، فلسفه و سایرین از خواندن این کتاب سود خواهند برد. مخاطبان ارجمند باید بهخاطر داشته باشند که هدف علم روانشناسی و هنر رواندرمانی از پرداختن به مرگ، دستیابی به نیروی احیاگر آن است؛ مراجعان در طی فرایند آگاه شدن از این واقعیت که با وقوع مرگ فرصت عمل و تغییر به پایان خواهد رسید، می‌توانند از فرصت‌هایی که فضای درمان در اختیارشان قرار می‌دهد نهایت بهره را ببرند. مرگ و مردن، اجتنابناپذیر، جهانشمول، برگشتناپذیر، قطعی و مطلق است. کتاب حاضر با مطرح کردن فلسفه وجودی و بررسی آراء فیلسوفانی که دیدگاههای وجودی بر نظریه آنها بنا شده است، در ژرفای مبحث مرگ گام می‌نهد. سپس مسائل اساسی وجود بشر را در راستای پرداختن به مرگ و مردن مطرح کرده و آنها را از جنبه درمانی بررسی می‌نماید. در ادامه، با تأکید بر منحصربهفرد بودن تجارب هر فرد در رویارویی با مرگ خویش، افکار، احساسها و اوهامِ افرادی را نقل می‌کند که در رویارویی با مرگِ خود آنها را تجربه نموده‌اند. جذابیت و تأثیرگذاری عمده این اثر در بازگویی سرگذشت واقعی افراد گوناگون با جایگاه و نقش‌های مختلف است؛ چراکه برخی از آنها درمانگرانی هستند که در حین درمانگری و در اثر ابتلا به یک بیماری تهدید‌کننده حیات، نقش بیمار را پیدا کردهاند، و یا والدینی هستند که همزمان با ارائه خدمت به والدین داغدیده، فرزندشان را از دست دادهاند، و یا سرپرستان درمانی هستند که با فقدان سرپرست درمانِ خود مواجه گشتهاند.
