کتاب مغز رفیق باز عصب شناسی دوستی همدلی و زندگی اجتماعی نوشته بن راین با ترجمه پویا پاک نژاد توسط انتشارات نوین با موضوع روانشناسی به چاپ رسیده است.

در کتاب مغز رفیق‌باز، دکتر بن راین تصویری علمی، انسانی و عمیق از نیاز ما به ارتباط اجتماعی ارائه می‌دهد؛ نیازی که نه یک ترجیح شخصی، بلکه بخشی از سازوکار بقای ماست.

او با زبانی ساده توضیح می‌دهد که چرا مغز انسان برای باهم‌بودن ساخته شده، نه برای تنهایی. سیستم عصبی ما طوری برنامه‌ریزی شده که از دوستی، همدلی، گفت‌وگو و حضور دیگران احساس لذت کند و در نبود این ارتباط‌ها دچار رنج واقعی شود؛ رنجی که می‌تواند به اضطراب، افسردگی، بیماری‌های جسمی و حتی کاهش طول عمر منجر شود.

کتاب با ارائه‌ی مثال‌های علمی و روایت‌های روزمره، نشان می‌دهد:

چگونه یک گفت‌وگوی کوتاه با یک دوست، مواد شیمیایی شادی‌بخش در مغز آزاد می‌کند.

چرا انزوا اثراتی مشابه درد جسمانی بر مغز دارد.

و این‌که چگونه دوستی و پیوند اجتماعی، درست مانند خواب کافی، ورزش و تغذیه سالم، برای بقا ضروری است.

بن راین پا را فراتر می‌گذارد و سؤال بنیادینی مطرح می‌کند:

چه چیزی ما را در این دنیا نگه می‌دارد؟

او باور دارد نیرویی که ما را وادار می‌کند تسلیم نشویم، از جا برخیزیم و ادامه دهیم، چیزی جز عشق و پیوندهای انسانی نیست؛ عشقی که به فرزند، شریک عاطفی، خانواده یا دوستی صمیمی داریم.

به گفته‌ی او، اگر لذتِ ارتباط از زندگی حذف شود، «زیستن» معنای خود را از دست می‌دهد.
تحقیقات نیز این ایده را تأیید می‌کنند:
مطالعاتی که در کتاب شرح داده شده نشان می‌دهد احتمال مرگ بر اثر خودکشی در افراد تنها تا پنج برابر بیشتر است. در مقابل، تنها یادآوری عزیزان، برای بسیاری، نیروی ادامه دادن بوده است.

مغز رفیق‌باز به ما یادآور می‌شود که دوستی و عشق فقط احساساتی لطیف نیستند؛
بلکه سازوکاری زیستی برای حفظ زندگی هستند.

کتابی است درباره‌ی علم، درباره‌ی بقا، و از همه مهم‌تر، درباره‌ی انسان‌بودن