ساکو
کتاب برنامه ریزی فرهنگی نوشته نوریه شادلویی توسط انتشارات ساکو به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب شامل مدیریت، علوم فرهنگی، علوم اجتماعی می باشد.
فرهنگ یکی از مهمترین و اصلی‌ترین نهادهای اجتماعی است که تعیین‌کننده و شکل‌دهنده کل نظام اجتماعی است. فرهنگ و برنامه‌ریزی که موضوع اصلی کتاب برنامه‌ریزی فرهنگی است از ابعاد و زوایای خاصی برخوردار است. برای انسجام و همبستگی افراد یک جامعه، اهمیت فرهنگ روشن و برنامه‌ریزی کلان و خرد برای آن موجب همبستگی و انسجام افراد جامعه می‌شود. در برنامه‌ریزی فرهنگی اصول و مراحل مهمی مدنظر است که اگر بر طبق مراحل آن پیش نرود و اجزای آن پیوسته و همبسته نباشد مسائل و مشکلات آسیب‌زایی در جامعه را پدید خواهد آورد.
برنامه‌ریزی فرهنگی، تنظیم روندی از پیش طراحی شده در رسیدن به اهداف مشخص و زمان‌بندی شده است. آنچه لزوم برنامه‌ریزی فرهنگی را ضروری می‌سازد، بهبود کمی و کیفی محصولات فرهنگی و یا به اصطلاح، ساختارهای فرهنگ‌سازی جامعه و اصلاح ساختار جامعه است. اصولاً برنامه‌ریزی بر اساس این فرض پذیرفته شده انجام می‌گیرد که امکانات و منابع ما محدود است و بهره‌گیری توأم با روزمرگی از منابع محدود، صدمات جبران‌ناپذیری به بار خواهد آورد. امروزه مدیریت و برنامه‌ریزی فرهنگی در تمام علوم انسانی و اجتماعی، امری غیر قابل انکار تلقی و عملاً شاخصی برای تفکیک کشورهای پیشرفته از غیر پیشرفته محسوب می‌شود.
کتاب برنامه ریزی فرهنگی نوشته نوریه شادلویی توسط انتشارات ساکو به چاپ رسیده است.
موضوع کتاب شامل مدیریت، علوم فرهنگی، علوم اجتماعی می باشد.
فرهنگ یکی از مهمترین و اصلی‌ترین نهادهای اجتماعی است که تعیین‌کننده و شکل‌دهنده کل نظام اجتماعی است. فرهنگ و برنامه‌ریزی که موضوع اصلی کتاب برنامه‌ریزی فرهنگی است از ابعاد و زوایای خاصی برخوردار است. برای انسجام و همبستگی افراد یک جامعه، اهمیت فرهنگ روشن و برنامه‌ریزی کلان و خرد برای آن موجب همبستگی و انسجام افراد جامعه می‌شود. در برنامه‌ریزی فرهنگی اصول و مراحل مهمی مدنظر است که اگر بر طبق مراحل آن پیش نرود و اجزای آن پیوسته و همبسته نباشد مسائل و مشکلات آسیب‌زایی در جامعه را پدید خواهد آورد.
برنامه‌ریزی فرهنگی، تنظیم روندی از پیش طراحی شده در رسیدن به اهداف مشخص و زمان‌بندی شده است. آنچه لزوم برنامه‌ریزی فرهنگی را ضروری می‌سازد، بهبود کمی و کیفی محصولات فرهنگی و یا به اصطلاح، ساختارهای فرهنگ‌سازی جامعه و اصلاح ساختار جامعه است. اصولاً برنامه‌ریزی بر اساس این فرض پذیرفته شده انجام می‌گیرد که امکانات و منابع ما محدود است و بهره‌گیری توأم با روزمرگی از منابع محدود، صدمات جبران‌ناپذیری به بار خواهد آورد. امروزه مدیریت و برنامه‌ریزی فرهنگی در تمام علوم انسانی و اجتماعی، امری غیر قابل انکار تلقی و عملاً شاخصی برای تفکیک کشورهای پیشرفته از غیر پیشرفته محسوب می‌شود.
